calumniātor , ōris, m. (calumnior), der Ränkeschmied, Rechtsverdreher ... ... patitur, Sen. – Plur., Augustin. ep. 17, 4. – calumniator sui, der Künstler, der übertriebene Kritik gegen sich selbst übt, Plin. 34 ...
illūstrātio , ōnis, f. (illustro), a) als rhet. ... ... Acad. 2, 17, gesetzt). – b) die Erscheinung, adventus sui, Vulg. 2. Thess. 2, 8. Vgl. Gloss. ›illustratio, ...
in-continēns , entis, I) nicht bei sich behaltend, ... ... 7. § 22. – mit Genet., nihil est tam violentum et incontinens sui, quam magna vis undae, Sen. nat. qu. 3, 30, 6. ...
complōrātio , ōnis, f. (comploro), das laute Klagen ... ... m. obj. Genet, das laute Beklagen, Beweinen, mulierum comploratio sui patriaeque, Liv. – Dass. complōrātus , ūs, m., oft ...
gubernāculum (poet. synkop. gubernāclum), ī, n. (guberno), ... ... , Vopisc.: senatum a gubernaculis deicere, populum e navi exturbare, Cic.: gubernacula imperii sui e manibus abicere, Val. Max. (vgl. cum cogar exire de ...
com-mone-facio , fēcī, factum, ere, mit dem Passiv ... ... (an), alqm veteris amicitiae, Cornif. rhet. 4, 33: alqm beneficii sui, Sall. Iug. 49, 4: quin tui sceleris et crudelitatis ex illa ...
experīmentum , ī, n. (experior), I) der Versuch ... ... lenitatis, Tac.: dare magna experimenta virtutis, Vell.: primo bello adversus Aetnaeos magna experimenta sui Syracusanis dedit, Iustin.: ut plebes daret experimentum, an amotis custodibus modestiam retineret, ...
cōnsōlābilis , e (consolor), zum Trösten gehörig, tröstlich, I) passiv, tröstbar, est omnino vix c. ... ... aktiv, trostbringend, Trost-, m. Genet., canere carmen casus illius sui consolabile, Gell. 16, 19, 12.
2. circumspectus , ūs, m. (circumspicio), I) das ... ... , Liv. 44, 35, 16: malique (mens) in circumspectu stat sine fine sui, Ov. trist. 4, 6, 44. – II) der ...
dēlectāmentum , ī, n. (delecto), die Ergötzlichkeit, ... ... 952: delectamenta pacis adhibere, Nazar. pan. 35, 4: inopem solatur vel delectamento sui vel praeceptis philosophorum Porphyr. Hor. ep. 2, 1, 131: comoedos quispiam ...