lichanos , ī, f. (λιχανός), einer der unsteten musikalischen Töne, lichanos hypaton = d u. lichanos meson = g, Vitr. 5, 4, 5. Vgl. Rode Übersetzung ...
pelicānus , ī, m. (πελεκανος), der Pelikan, die Kropfgans, Hieron. brev. in psalm. 101. Vulg. psalm. 101, 7.
sōlicanus , a, um (solus u. cano), allein singend (Ggstz. concinens). Mart. Cap. 2. § 127.
pūblicānus , a, um (publicum unter publicus no. I ... ... Liv. u.a.: Plur. publicani, deutsch auch = Zollamt, Steueramt, profiteri (deklarieren) apud publicanos, Ps. Quint. decl., s. pro-fiteor. – ...
Gallicānus , a, um, s. 1. Gallīno. B.
explicanter , Adv. (explico), deutlich, Pompeii comment. art. Donat. 248, 24 K.
subbasilicānus , ī, m. (sub u. basilica), der unter der Basilika Spazierengehende, der Hallenbesucher, Plaut. capt. 815.
cofānus , ī, m. = pelicanus, der Pelikan, die Kropfgans, Apul. fr. no. 18 (P. 2. p. 638 ed. Hildebr. od. tom. 2. p. 609 ed. Oud.).
nōlo , nōluī, nōlle (ne u. volo), I) ... ... etiam si nolunt, Cic. – m. dopp. Acc., quia patres ordinem publicanorum in tali tempore offensum nolebant, Liv.: quorum se similem nolens, Tert. de ...
lāna , ae, f. ( aus * vlāna, griech. ... ... Sinne, die Wolle der Schafe, a) eig.: lana Gallicana et Apula, Varro: alba, Varro: sucida, Varro: facta, infecta, ICt ...
legio , ōnis, f. (lego, ere), I) eine röm ... ... kamen (jede Legion mit dem Adler [aquila] als Heereszeichen, befehligt von den republikanischen Oberbeamten [Konsul, Prätor, Diktator], dann von den Kriegstribunen u. in der ...
2. Pedum , ī, n., eine Stadt in Latium, südlich von Rom, an der Straße von Labikum nach Rom, vermutlich das heut. Gallicano, Liv. 2, 39, 4 sq. u.a. – Dav. ...
1. vīlico , āre (vilicus), I) intr. den Meier ... ... et in ea quodam modo vilicare possit, Cic.: senatu illis (für sie) vilicante, Plin. – II) tr. bemeiern = als Meier verwalten ...
offīgo , fīxī, fīxum, ere (ob u. figo), ... ... pedes, bis brachia (sc. ad crucem), Plaut.: ita densos (vallos) offigunt implicantque ramis, ut etc., Liv.: off. manum alcis ad tabulam ostii clavo grandi ...
2. platea , ae, f., ein Wasservogel, wahrsch. der Pelikan, die Kropfgans, Plin. 10, 115 (von Cic. de nat. deor. 2, 124 platalea genannt).
papāver , eris, n., I) der Mohn, ... ... Plin. – archaist. als masc. (vgl. Prisc. 5, 44), Gallicanus, Cato fr.: Acc. papaverem, Plaut. Poen. 326 u. trin. ...
coāctor , ōris, m. (cogo), I) eig.: a) ... ... Einkünfte, Cato r. r. 150, 2; bes. der von den publicani gepachteten vectigalia, Cic. Clu. 180 u. Rab. post. 30 ...
missito , āvi, ātum, āre (Frequent. v. mitto, s. Charis. 255, 25), I) wiederholt schicken, supplicantes legatos, Sall. Iug. 38, 1: simul cum his auxilia, Liv. ...
follico , āre (follis), wie ein Blasebalg fortwährend Luft (den ... ... Veget. mul. 5, 75, 1. Apul. met. 9, 13: caligae follicantes, schlotternde, worin der Fuß hin und her wankt, Hieron. epist. ...
cumulātē , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... si pro vestris in me meritis parum vobis cumulate gratias egero, Cic.: cumulate publicanis satis factum (est), Cic. ep.: quod prolixe tibi cumulateque contigit, Plin. ...
Buchempfehlung
Ein lange zurückliegender Jagdunfall, zwei Brüder und eine verheiratete Frau irgendwo an der skandinavischen Nordseeküste. Aus diesen Zutaten entwirft Adolf Müllner einen Enthüllungsprozess, der ein Verbrechen aufklärt und am selben Tag sühnt. "Die Schuld", 1813 am Wiener Burgtheater uraufgeführt, war der große Durchbruch des Autors und verhalf schließlich dem ganzen Genre der Schicksalstragödie zu ungeheurer Popularität.
98 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro