2. sērius , a, um (viell. zu ahd. swāri, swār, schwer), ernsthaft, ernstlich, ernst, a) v. Lebl.: res, Cic.: ministerium, Val. Max.: verba, Tibull.: dicta (Ggstz. iocosa), Quint.: tempus, ...
āerius (āereus), a, um (aër, ἀέριος), zur Luft gehörig, I) eig.: a) in der ... ... auch noch zB. Stat. Theb. 8, 263 ed. Queck. Vgl. aetherius a.E.
1. sērius , Adv., s. 1. sero unter serus.
ūberius , Superl. ūberrimē , Adv. (v. uber ... ... , I) eig.: uberius flere, Cic. u. Augustin.: uberius provenit seges, Ov.: succreverunt uberrime, Plaut. – II) übtr., ausführlicher, weitläufiger, uberius disputantur, Cic.: locus ...
Pīerius , s. Pīeros.
Valerius , a, um (arch. Valesius, Quint. 1 ... ... Suet. gr. 11. – C. Valerius Flaccus, ein Dichter zur Zeit des Kaisers Vespasian, Quint. 10, 1, 90. – P. Valerius Maximus, ein Geschichtschreiber unter Tiberius, der bekannte Verfasser der Memorabilia; vgl. W. Teuffel ...
1. īnferius , a, um (infero), dargebracht, geopfert, vinum, die Menge Wein, die man den Göttern widmete od. opferte, ehe man den Wein selbst kostete, die Spende, das Trankopfer (griech. χοή), Cato r. r. 132, ...
Tiberius , iī, m., I) ein röm. Vorname, ... ... , a, um, tiberianisch, des Tiberius, tempus, Tertull.: domus, Suet.: pira, Lieblingsbirnen des Tiberius, Plin. – C) Tiberiolus , ī, m. (Demin.), Tiberchen = lieber Tiberius, Tac. ann. 6, 5. – D) ...
dēterius , Adv. Compar. (deterior), minder gut, ... ... – nilo od. nihilo deterius (= nihilo minus), nichtsdestoweniger, nilo deterius dominae ius esse, Hor. sat. 1, 5, 67: petebat nihilo deterius consulatum, Ascon. Cic. ...
Laberius , a, um, Name einer röm. gens, aus der am bekanntesten D. Laberius, Ritter und mimischer Dichter, Zeitgenosse Cäsars, Cic. ep. ... ... 3. – Dav. Laberiānus , a, um, laberianisch, des Laberius, Laberianus ille versus, Sen. de ...
Faberius , ī, m., Faberius, ein Schuldner Ciceros, Cic ... ... um, faberianisch, des Faberius, negotium, Cic. ad Att. 13, 31, 1. – subst., Faberiānum, ī, n., das Landgut des Faberius, Cic. ad Att ...
2. Numerius , iī, m., ein römischer Vorname, bes. des fabischen Geschlechtes, wie Numerius Fabius Pictor, s. Fabius. – Dav. Numeriānus , a, um, numerianisch, des Numerius, raudusculum, Cic. ad Att. 7, 2, 7. ...
anterius , Adv. (anterior), früher, Sidon. ep. 2, 9: anterius solito, (Iuvenc.) in exod. 162.
Biberius , ī (bibo), der Trunkenbold, Spottname des Tiberius, Suet. Tib. 42, 1.
1. numerius , a, um (numerus), zur Zahl gehörig, Zahl-, aestimatio, Iul. Val. 3, 36 (58).
interius , I) Compar. Adi., s. interior. – II) Compar. v. intra, s. intrā.
2. īnferius , I) Adv., s. īnfrā. – II) Adi. neutr., s. īnferno. II.
ulterius , I) Neutr., s. ulterior unter ulter. – II) Adv., s. ultrā.
superius , Compar. I) v. superior, s. superus. – II) v. supra, w.s.
citerius , Adv., s. citrā.
Buchempfehlung
Im Kampf um die Macht in Rom ist jedes Mittel recht: Intrige, Betrug und Inzest. Schließlich läßt Nero seine Mutter Agrippina erschlagen und ihren zuckenden Körper mit Messern durchbohren. Neben Epicharis ist Agrippina das zweite Nero-Drama Daniel Casper von Lohensteins.
142 Seiten, 7.80 Euro