pycta , ae, m. u. pyctēs , ae, m. ( ... ... u. Inscr.: Plur. pyctae neben athletae u. luctatores, Iunior. orb. ... ... v. Kampfhahn, Colum. 8, 2, 5. – / Nom. pycta zB. Plin. 7, 152: Nom. pyctes, ...
Pictī , ōrum, m., die Gemalten, seit dem 4. Jahrh. nach Chr. Name der alten Kaledonier, einer Völkerschaft in Britannien, die sich zu tätowieren pflegte, Amm. 20, 1, 1. Claud. III. cons. Hon. 54.
1. pictor , ōris, m. (pingo), I) der Maler ... ... ., Varro r. r., Cic. u.a.: pictores fictoresque, Cic., pictores fictoresque imaginum, Lact.: Ardeatis templi pictor, Plin.: p. parietarius, Anstreicher der Wände, Stubenmaler, Edict ...
pictus , a, um, PAdi. (v. pingo), ... ... or. 96: Lysiā nihil potest esse pictius, Cic. Brut. 293. – II) bloß gemalt = scheinbar, unbegründet, leer, picti metus, Prop. 4, 6, 50. ...
2. Pictor , Beiname der gens Fabia, s. Fabius.
pictūra , ae, f. (pingo), das Malen, ... ... meton.: A) eig.: 1) im allg.: ars ratioque picturae, Cic.: imaginum, Plin.: ... ... u.a.: p. textilis, Stickerei, Lucr. u. Cic.: picturae decus, Musivmalerei, Verg.: picturas avehere, Tac. – II) bildl., die Malerei ...
Pictāvī , ōrum, m., eine Völkerschaft im ... ... – Dav.: A) Pictāva , ae, f., die Hauptstadt der Piktaven, j. Poitiers, ... ... Mart. 5, 1. – B) Pictāvicus , a, um, piktavisch, Auson. epigr. 50 (51 ...
dēpictio , ōnis, f. (depingo), das Abbilden, Abmalen, die ... ... praedictorum, Boëth. art. geom. p. 405, 10 Fr.: tanquam coloribus quibusdam depictio, Boëth. in Porphyr. 2. p. 60. – als rhet. ...
Pictones , um, m. = Pictavi, Caes. b. G. 3, 11, 5. Lucan. 1, 436. – Dav. Pictonicus , a, um, piktonisch, Auson. epist. 9, 36.
pictilis , e (pictus), gestickt, balteus, Apul. met. 10, 18.
Epictētus , ī, m. (Επίκτητος), ein ausgezeichneter stoischer Philosoph aus Hierapolis in Phrygien, lebte am Ende des 1. Jahrh. n. Chr., Gell. 1, 2, 6 sqq. u.a.
pictōrius , a, um (pictor), zu den Malern gehörig, Maler-, Tert. u. ICt. – subst., pictōria, ae, f., die Malkunst, Malerei, Chalcid. Tim. ...
trīpictus , a, um (ter u. pictus), dreimal geschrieben, Prud. apoth. 381.
acūpictus , a, um (acus u. pingo), gestickt, vestis, Isid. 19, 22, 22.
pictūrātus , a, um (pictura), I) gemalt, effigies (Ggstz. adumbrata), Chalcid. Tim. 26 C.: linea, ibid. 84. – mit der Nadel = gestickt, vestes, Verg. Aen. 3, 483. – II) ...
acūpictūra , ae, f. (acus u. pictura), die Stickerei, Caes. Arelat. reg. ad virg. 42 (Migne 67, 1116).
pictaciolum , s. pittaciolum.
pyctomachārius , iī, m. (v. πυκτομαχέω) = pycta, Firm. math. 8, 8.
pictuma rosīna , Plin. Val. 1, 5. fol. 166 (a), was?
pictomachārius , s. pyctomachārius.
Buchempfehlung
Stifters späte Erzählung ist stark autobiografisch geprägt. Anhand der Geschichte des jungen Malers Roderer, der in seiner fanatischen Arbeitswut sich vom Leben abwendet und erst durch die Liebe zu Susanna zu einem befriedigenden Dasein findet, parodiert Stifter seinen eigenen Umgang mit dem problematischen Verhältnis von Kunst und bürgerlicher Existenz. Ein heiterer, gelassener Text eines altersweisen Erzählers.
52 Seiten, 4.80 Euro