inceptor , ōris, m. (incipio), der Anfänger, Beginner, Ter. eun. 1035: carminis, Avien. Arat. 1.
inchoātor , ōris, m. (inchoo), der Anfänger einer Sache, mortis, Prud. ham. praef. 27: etiam formabilium inch. deus atque creator, Augustin. de genes. ad litt. 1, 14. § 28.
tīrunculus , ī, m. (Demin. v. tiro), I) ... ... miles, Suet. Ner. 21, 3. – II) übtr., der junge Anfänger, Schüler in etw., der Neuling, Sen., Colum. ...
tīro , ōnis, m. (auch tyro geschr., zB. ... ... , Cic. – 2) übtr.: a) der junge Anfänger, Neuling, Lehrling, tiro et indoctus (Ggstz. exercitatus et doctus), ...
lūdus , ī, m., das Spiel (als ... ... 32. – 2) insbes., die niedere wissenschaftl. Schule für Anfänger, die die Elemente lernen müssen (während schola die Schule für Jünglinge, ...
dupondius (dupundius, dipundius), iī, m. (= duo asses pondo), ... ... taugt etwas, Petron. 58, 14. – B) übtr., der Anfänger, Fuchs, v. Rechtsschülern, Iustin. constit. ad antec. § ...
prīncipium , iī, n. (princeps), der Anfang, Ursprung ... ... . Plebiscit. b. Frontin. aqu. 129. – 2) der Anfänger, Urheber usw., Graecia principium moris fuit, Ov.: mihi Belus avorum ...