... is, f. (veho), die Fuhre, das Fuder, I) eig.: ligni, ... ... Plin.: fimi, Plin.: lapis vehis magnitudine, so groß, daß er eine Fuhre ausmacht, Plin. – II) (Nom. vehis) übtr., ...
vectūra , ae, f. (veho), I) das Tragen, Fahren, die Fuhre zu Wagen od. zu Schiffe, equi idonei ad vecturam, Varro: equus ad cursuram vegetus et ad vecturam validus, Apul.: m. subj. Genet ...
fugācius , Adv. im Compar. (fugax), zum Fliehen ... ... mit der er, oder die Neigung zur Flucht, mit der der Feind den Krieg führe, größer sei, Liv. 28, 8, 3.
caragogos , ī, f. (κάρα, Kopf, u. ἄγω, ich führe), eine Heilpflanze, die die schlechten Säfte des Kopfes abführte, Ps. Apul. herb. 27.
vectūrārius , a, um (vectura), zur Fuhre gebraucht, boves, Zugochsen, Cod. Theod. 14, 6, 1. – subst., vectūrārius, iī, m., der Fuhrmann, Cod. Theod. 14, 6, 1.
pōno , posuī, positum, ere (zsgzg. aus po [= ... ... nec ponere lucum artifices, Pers. 1, 70; vgl. pone Tigellinum, führe (dem Zuhörer) naturgetreu vor, Iuven. 1, 155. 2) ...
1. cōgito , āvī, ātum, āre (eig. coigito, ... ... . Subjj., quid cogitet umidus auster, was der f. Au. im Schilde führe (Schlimmes bringe), Verg. georg. 1, 462. – dah. Partiz. ...
ab-dūco , dūxī, ductum, ere (gotisch af-tiuhan), ... ... servitutem, Liv.: hunc abduce, vinci, Ter.: abduce istum in malam crucem, führe den zum Henker, Plaut. – vom »Entführen« der Frauen, filiam ...
dē-clīno , āvi, ātum, āre (vgl. acclino), ... ... ., m. in u. Akk., ut declinet a proposito deflectatque sententiam, führe u. lenke ab, Cic.: neque (mulierem) declinatam quidquam ab aliarum ingenio ...
cōnsector , ātus sum, ārī (Frequ. v. consequor), ... ... consecter, comprehendam brevi, Cic.: sed quid singula consector et colligo (zähle auf, führe auf), Plin. pan.: u. so Aratus minutissima sidera consectatur et ...