iaculor , ātus sum, ārī (iaculum), I) intr. den Wurfspieß schleudern, 1) eig.: totum diem i., Cic.: magnam laudem consequi equitando, iaculando, Cic.: iaculantium ictus deerraturos negant, Plin. – 2) übtr., mit Worten losziehen ...
iaculo , s. iaculor /.
ē-iaculor , ātus sum, ārī, heraus-, hervorschleudern od. - werfen, oder schießen lassen, longas aquas, Ov. met. 4, 124: umbram in forum, Plin. 4, 73: se in altum, hoch emporschießen (v ...
iaculātor , ōris, m. (iaculor), der Schleuderer, Abwerfer, I) im allg.: evulsis truncis Enceladus iaculator audax, Hor. carm. 3, 4, 55: iac. fulminis, v. Jupiter, Stat. Theb. 12, 562. Arnob. 4 ...
iaculātio , ōnis, f. (iaculor), das Werfen, Schleudern, absol., fulminatio est iaculatio cum ictu, Sen.: iac. equestris, Plin. u. Firm.: iac. voluntaria (sc. spinarum). Solin. – m. Genet., iac ...
iaculātus , ūs, m. (iaculor), das Werfen, Schleudern, Tert. de spect. 18 (Plur.).
iaculābilis , e (iaculor), zum Werfen geeignet, schleuderbar, Wurf-, telum, Ov. met. 7, 680: pondus, Stat. Theb. 6, 658: m. Dat., telum nulli deo iac., das kein G. schleudern kann, Claud. in Eutr ...
iaculātōrius , a, um (iaculor), zum Werfen od. Schießen dienlich, campus, Ulp. dig. 9, 2, 9 extr.: übtr., iac. preces, Augustin. epist. 120 (?).
iaculāmentum , ī, n. (iaculor), das Wurfgeschoß, Non. 556, 24.