dīmicātio , ōnis, f. (dimico), I) das Herumfechten, Sich-Herumschlagen ... ... a dimicatione (von einem Handstreich) deterreo, Cic.: cum praesentibus (testibus) ingens dimicatio est, Quint. – mit obj. Genet. = der Kampf ...
com-morior , mortuus sum, morī, mit jmd. zugleich ... ... übtr., duo venena commoriuntur, verlieren zugleich ihre Kraft, Plin.: commoritur ea dimicatio, erstirbt zugleich (nimmt zugleich ein Ende), Plin.: verbum commoriatur in te ...
perniciōsus , a, um (pernicies), verderblich, schädlich, gefährlich, ... ... Cic.: lex, Caes. u. (Ggstz. egregia lex) Cic. fr.: dimicatio, Caes.: certamen, Liv.: seditio, Liv.: exitus iudicii, Cic.: ut Iugurtha ...
caput (kaput), pitis, n. (vgl. got. haubith, ... ... Leben, coniuratio in tyranni caput facta, Liv.: capitis periculum od. dimicatio, Lebensgefahr, Ter. u. Cic.: in caput vertit, traf ...
sub-eo , iī, itum, īre, I) unter ... ... Nep.: minus sermonis subissem, Cic.: sub. maximas rei publicae tempestates, Cic.: subeunda dimicatio (sc. capitis) totiens, quot coniurati superessent, Liv.: auspicum verba, Tac.: ...
artifex , ficis, c. (ars u. facio), der ... ... Flacc. 6, 466: tantae tamque artifices argutiae, Plin. 10, 85: artif. dimicatio, Plin. 8, 150: artif. complexus, Plin. 29, 52: artif. ...
re-concilio , āvī, ātum, āre, I) (nach concilio ... ... u. Liv.: per hoc ipsum reconciliari, Quint. – inimicos invicem, Tac.: (dimicatio apum) reconciliatur lacte vel aquā mulsā, wird beigelegt, Plin. – II ...