fāstīdio , īvī, ītum, īre (fastidium), einen Ekel-, Widerwillen-, eine Abneigung vor od. gegen etw. empfinden od. haben od. zeigen, vor etw. sich ekeln, etw. aus Ekel ...
fāstīditās , ātis, f. (fastidio), der Ekel, Cassiod. var. 7, 1, 5.
īnfāstīdītus , a, um (in u. fastidio), unverschmäht, nicht widerlich, Eccl.
fāstīdiliter , Adv. (fastidio), mit Ekel, mit Verdruß, Varro sat. Men. 78.
fāstīdībilis , e (fastidio), ekelhaft, unangenehm, Tert. de anim. 33.
fāstīdienter , Adv. (fastidio), verächtlich, Apul. met. 5, 17.
alo , aluī, altum od. alitum, ere ( got. ... ... ): vires, Caes.: staturam, Caes.: quorum ciborum diversitate reficitur stomachus et pluribus minore fastidio alitur, Quint.: al. capillum od. pilos, den Haarwuchs befördern, ...
... domesticarum rerum, Cic.: sui, Sen. – in fastidio esse, verschmäht sein, Plin.: ipsa aetas Galbae irrisui et fastidio erat (ekelte an, war zuwider) assuetis iuventae Neronis, Tac.: ne sit fastidio Graecos sequi, man verschmähe nicht usw., Plin. – Plur. ...