honōrābilis , e (honoro), I) ehrenhaft, ehrenvoll, haec ipsa sunt honorabilia, quae videntur levia atque communia, salutari, appeti, decedi, assurgi etc., Cic. de sen. 63: nomine honorabiliore theurgian vocant, Augustin. de civ. dei 10, 9, 1 ...
honōrābiliter , Adv. (honorabilis), mit Ehre und Ansehen, Capit. Macrin. 5, 3. Amm. 29, 2, 11.
in-honōrābilis , e, ungeehrt, Tert. adv. Marc. 3, 17 in.