ināniter , Adv. (inanis), a) eitel, grundlos, unbegründet, Catull., ... ... großmäulig, Cic. Tusc. 4, 13. Amm. 16, 4, 2: inaniter arrogans, ein schreckliches Großmaul, Gell. 9, 11, 6.
ventōsē , Adv., voll Wind, dah. pausend, tumens, Apul. met. 10, 20: vent. atque inaniter currere, Augustin. c. Iulian. 5, 13, 49.
ango , ere (vom Stamme ANG, gr. ΑΓΧ, ... ... Hor.: angebant ingentis spiritus virum Sicilia Sardiniaque amissae, Liv.: poeta meum qui pectus inaniter angit, in ängstliche Spannung versetzt, Hor. – u. wie angere ...
moveo , mōvī, mōtum, ēre (vielleicht zu altindisch) mīvati, ... ... corporis movet oculos et delectat, Cic.: moveor ipsius loci insolentiā, Cic.: cum animi inaniter moveantur, einen scheinbaren Eindruck empfangen, Cic.: iisdem rebus moveri, für ...
ac-cumulo (ad-cumulo), āvī, ātum, āre, I) ... ... caedem caede, Mord auf Mord häufen, Lucr.: curas, Ov.: acc. inaniter (den Ausdruck). Gell. – II) t.t. der Gartenkunst, ...