incubātor , ōris, m. (incubo, āre), I) der Lieger, fani, der divinatorische Schläfer im Tempel, Tert. de anim. 49. – II) der unrechtmäßige Besitzer von etwas, Macr. somn. Scip. 1, ...
in-clēmēns , mentis, unglimpflich, schonungslos, unerbittlich streng, non senatus inclementior fuit, quam vos universi, Cic.: dictator, Liv.: inclementiori verbo appellare, Liv.: aulae Siculae inclementissimus incubator, Macr.
incubātrīx , trīcis, f. (Femin. zu incubator), sich darüber lagernd, nox, Augustin. serm. 28, 4 Mai.