īn-fundo , fūdī, fūsum, ere, I) hinein-, eingießen, hinein-, einschütten, hineinfließen (einströmen) lassen, im Passiv auch = sich ergießen, A) eig.: 1) im allg.: a) flüssige Körper, sincerum est nisi ...
intrio , īre = infundo, Gloss. IV, 99, 14. Vgl. Landgraf in Wölfflins Archiv 9, 387.
īnfūsio , ōnis, f. (infundo), I) aktiv: A) das Hineingießen, Einspritzen, ischiadicorum, Plin.: ovi, Scrib. Larg.: olei, Hieron.: infusio in oleo, Klistier von Öl, Plin.: infusiones veneni noxiae, Ambros. apol. David ...
īnfūsor , ōris, m. (infundo), der Eingießer, bildl., fidei, Prud. cath. 4, 11.
īnfūsōrium , iī, n. (infundo), ein Gefäß zum Eingießen, die Kanne, Vulg. Zachar. 4, 2.
īnfundibulum , ī, n. (infundo), I) der Trichter, Cato u.a.: per infundibulum imbibi, Plin.: bibere infundibulo apposito plus orcā, Vopisc. Vgl. Auct. de idiom. gen. 583, 50 ›infudibulum (so!) χώνη‹, u ...