īnsulto , āvī, ātum, āre (Intens. v. insilio), I) eig., an-, in-, auf etwas springen, fores, an die Tür, Ter.: floribus, auf den Blumen herum, Verg.: busto, Hor.: fluctibus ...
īnsultātio , ōnis, f. (insulto), I) das Hinanspringen, Solin. 52, 20. – II) übtr.: a) als rhet. t. t., der Anlauf, Quint. 8, 5, 11. – b) die Verhöhnung, ...
īnsultātor , ōris, m. (insulto), der Spötter, Augustin. c. Faust. 15, 9 u. serm. 105. § 11.
īnsultanter , Adv. (insultans v. insulto), verhöhnend, Donat. Ter. eun. 5, 4, 4. Augustin. serm. 88, 18 u.a. Eccl.
īnsultātōrius , a, um (insulto), höhnisch, spöttisch, Tert. adv. Marc. 5, 10 extr.
īnsultābundus , a, um (insulto), spottend, voller Hohn, Augustin. epist. 35, 3.