mānsuētūdo , inis, f. (mansuetus), I) die Zahmheit (Ggstz. ... ... Cic.: in hostes, Tac. – b) insbes., als kaiserl. Titel, mansuetudo tua, Ew. Gnaden, Eutr. praef. ad Valent. imp.; ...
efferitās (ecferitās), ātis, f. (efferus), die Wildheit, der Zustand der Roheit (Ggstz. mansuetudo, die Zivilisation), Cic. Sest. 91 Halm. Cic. poët. Tusc. ...
domo , domuī, domitum, āre (altind. damāyáti, bezwingt, ... ... insiste domandi, Verg.: ad domandum proni (boves), Varro. – prägn., domita mansuetudo, durch Zähmung hervorgebrachte S., Iustin. 15, 4, 9. – b ...
cōmitās , ātis, f. (comis), das aufgeräumte Wesen, ... ... .: c. epulantium, Curt.: c. affabilitasque sermonis, Cic.: c. in socios, mansuetudo in hostes, Tac.: c. curandi (in der Verwaltung), Tac.: mihi ...
con-verto (vorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ere, ... ... umschlagen, sed hoc vitium huic in bonum convertebat, Cic.: ne ista vobis mansuetudo et misericordia, si illi arma ceperint, in miseriam convortat, Sall. – in ...
trānquillitās , ātis, f. (tranquillus), die Ruhe, ... ... rhet. – 3) in den späteren Zeiten ein Titel der Kaiser (wie mansuetudo, clementia etc.), Eutr. praef. u. 1, 12.