mūsicus , a, um (μουσικ ... ... Maur. 1354. – subst., a) mūsicus, ī, m., der Musiker, Tonkünstler, Cic. u. ... ... u. Solin.: so auch ars, Ter. – subst., mūsicus, ī, m., ...
mūsico , ātus, āre (musicus), musikalisch-, melodisch einrichten (machen), Latinitatem, Rhemn. Palaem. 542, 15 K.: musicatae cantilenae, Ps. Apul. Ascl. 9.
mūricus , ī, m. (mus), ein Mäusemann, Mäusler, poëta non musicus, sed muricus, Ven. Fort. prol. libr. 1. p. 62 Migne.
im-mūsicus , a, um (in u. musicus), unmusikalisch, Tert. apol. 1.
... 962;), im Rennen mit Pferden usw., musicus (μουσικός), in Musenkünsten (d ... ... u. Dichtkunst), ag. gymnicus, Plin. ep. 4, 22, 1: musicus, Suet. Ner. 22, 3: iselasticus, Plin. ep. 10, ...
crepitus , ūs, m. (crepo), v. jedem kurz abgebrochenen ... ... theatris dat crepitum (rauscht), Lucr. – von musikal. Instrum., crepitus musicus, Pacuv. fr.: crepitus ac tinnitus aeris, Solin.: cum aeris crepitu ( ...