nefārius , a, um (nefas), gottlos, frevelhaft, verrucht ... ... 99. – subst., a) nefārius, iī, m., ein Verruchter, ein Frevler, nefarius impiusque, Cic. de off. 2, 51. – b) ...
nefāriē , Adv. (nefarius), gottlos, ruchlos, verrucht, Cic. u.a.: alqd nefarie facere od. committere, etwas Gottloses, Ruchloses tun, begehen, Cic.
ambifārius , a, um (ambi u. for; vgl. nefarius, διφάσιος), doppelsinnig, zweideutig, Mam. Claud. de stat. an. 1, 3, 2 p. 28, 10 Eyssenh.: fabulae, obtentio, Arnob. 5, 35 u. 36 ...
im-pius , a, um (in u. pius), ... ... – impius erga parentes, Suet.: impius circa pullos, Isid.: – subst., nefarius impiusque, Cic. de off. 2, 51: Plur., poenae in impios ...
obscūrus , a, um (altind. skunāti, ›bedeckt‹, griech ... ... , m. folg. indir. Fragesatz, non erat obscurum, quid homo improbus ac nefarius cogitaret, Cic. Verr. 2, 91: tamen, utrum sciant pingere, an ...
pēlicātus (paelicātus), ūs, m. (pelex, paelex), das Verhältnis, der vertraute Umgang eines Kebsweibes od. mit ... ... , Apul. met. 8, 22: mit subj. Genet., matris, Iustin.: nefarius matris pel., Cic.