perturbātio , ōnis, f. (perturbo), die Verwirrung, I) eig.: p. caeli, stürmisches Wetter (Ggstz. serenitas), Cic. de div. 2, 94. – II) übtr.: A) im allg., die Verwirrung, Störung ...
im-perturbātio , ōnis, f. (in u. perturbatio), die Ungestörtheit, Gelassenheit, als Übersetzung von ἀπάθεια, Hieron. epist. 133, 3.
ab-luo , luī, lūtum, ere (griech. ἀπολούω), ... ... Plin. ep.: periuria, sich vom M. zu reinigen suchen, Ov.: omnis perturbatio animi placatione abluatur, mag hinweggespült (= oberflächlich beseitigt) werden, Cic. – ...
cōnfūsio , ōnis, f. (confundo), die Zusammengießung, ... ... der Abstimmung), Cic.: religionum, Cic.: rerum, Liv. epit.: temporum, Cic.: perturbatio et c. vitae, Cic. – sine confusione mutari non posse, Quint. ...
appetītus , ūs, m. (appeto), I) das Losgehen ... ... das Trachten nach etwas, appetitus, quae est ὁρμώ Graece, Cic.: perturbatio est appetitus vehementior, Cic. – m. Genet., unde oriantur rerum appetitus ...
cōnstantia , ae, f. (constans), das Verbleiben in ... ... (in der Sprache der Stoiker), der behagliche Seelenzustand (Ggstz. perturbatio), Plur. bei Cic. Tusc. 4, 14; vgl. Augustin. ...