rubus , ī, m. (viell. zu ruber, rubeo), I) die Brombeerstaude, Caes. u.a.: auch fem., Prud. cath. 5, 31; apoth. 56 u. 70. – bildl., eradicato cacto et rubo subdolae ...
rubēta , ae, f. (rubus) = φρῦνος (Gloss. II, 541, 30), die Kröte, weil sie sich in Dornbüschen aufhält, Cic. de div. 1, 15. Plin. 32, 50. Iuven. 1, 70; 6, 659: ...
mantīa , ae, f. (μαντεία), die Brombeerstaude (rubus) bei den Daziern, Ps. Apul. herb. 87.
2. rubeus , a, um (v. rubus), vom Brombeerstrauche, virga, Verg. georg. 1, 266.
rubētum , ī, n. (rubus), das Brombeergebüsch, -gesträuch, poet. im Plur., Ov. met. 1, 105 u. fast. 4, 509. Calp. ecl. 3, 5.
eruscus , ī, m. = rubus, die Brombeerstaude, Ps. Apul. herb. 87. no. 1 sqq.
spīnifer , fera, ferum (spina u. fero), Dornen od. Stacheln tragend, dornig, stachelig, pruni, Pallad. poët. de insit. 81: rubus, Prud. cath. 5, 31.
cynosbatos , ī, f. (κυνόςβα ... ... Hagerose (Rosa canina, L.), rein lat. sentis canis od. rubus caninus, Plin. 16, 179. Ps. Apul. herb. 87. – II ...
ārdeo , ārsī, ārsūrus, ēre (aridus, synk. ardus), ... ... .: largior arsit ignis, Hor.: omnia velut continenti incendio ardere visa, Curt.: quod rubus arderet et non combureretur, Vulg.: mare arsit eo anno (als Wunder), ...
sentis , is, m. (zu griech. ξαίνω, ich ... ... – gen. fem., tenerae fruticum sentes, Ps. Verg. cul. 55: et rubus et sentes tantum modo natae, Ps. Ov. nuc. 113. – scherzh ...