spurco , āvī, ātum, āre (spurcus), besudeln, verunreinigen, Plaut., Catull. u. ICt. – Partiz. adjekt. im Superl., helluo spurcatissimus (unflätigster), Cic. de domo 25.
īn-spurco , āvī, āre, besudeln, pecuniam, Sen. ep. 87, 16.
cōn-spurco , āvī, ātum, āre, besudeln, verunreinigen, Lucr., Suet. u.a.
spurcāmen , inis, n. (spurco), der Unflat, Prud. cath. 9, 56.
spurcātus , a, um, s. spurco.
ut , urspr. Form utī , arch. utei, ... ... credam, furcifer? Ter.: tu ut umquam te corrigas? Cic.: ut ne tegam spurco Damae latus? Hor. – f) elliptisch zum Ausdruck einer Besorgnis, ...