symphōnia , ae, f. (συμφωνία), I ... ... Vitr. 1, 1, 9: ex accentibus et succentibus variata ratione musicae cantilena symphonia (Akkord) dicitur, Chalcid. Tim. 44: Ggstz. diaphonia, Isid ...
re-sāno , āvī, ātum, āre, wieder gefund machen, wieder heilen, debiles, Lact. epit. 45, 2: phreneticos symphoniā, Mart. Cap. 9. § 926: nigello quodam pulvere illato per cannulas ...
diaphōnia , ae, f. (διαφωνία), die Disharmonie der Töne (Ggstz. symphonia), Isid. 3, 19, 3.
symphōnium , iī, n. = symphonia, Schol. Bern. Verg. georg. 2, 193.
cano , cecinī, cantum, ere (vgl. griech. κανάζω, ... ... Weißenb. Liv. 4, 31, 3. Fabri Liv. 23, 16, 12): symphonia canit, Cic.: lyra canit, Iul. Val.: m. Adv., torvum ...
alterno , āvi, ātum, āre (alternus), I) tr. etw ... ... m. cum u. Abl. od. m. bl. Abl., cum symphonia alternasse, Plin. 10, 84: hieraticis alternat tota milvinis nigrisque veluti plumis, ...
discors , cordis (dis u. cor), zwieträchtig, uneinig, ... ... übh.: concordia, Hor. u.a. (vgl. concordia no. II): symphonia, disharmonische, Hor.: venti, Ov. u. Sen.: eiusdem elementi ...