termino , āvi, ātum, āre (terminus), begrenzen, abgrenzen, abmarken, I) eig.: intra finem loci, quem oleae terminabant, Cic.: fana, Liv.: fines vestri imperii, Cic.: agrum publicum a privato, Liv.: stomachus palato extremo terminatur, endigt, ...
ex-termino , āvī, ātum, āre (ex u. terminus), eig. »über die Grenze treiben« (vgl. Isid. 10, 87); dah. I) fortjagen, vertreiben, ex urbe od. urbe, Cic.: de civitate, Cic. ...
dē-termino , āvī, ātum, āre, abgrenzen, begrenzen, festsetzen, bestimmen, I) eig.: regiones ab oriente ad occasum (vom Augur), Liv.: imaginem templi scipione in solo, Plin. – II) übtr.: segetes in diem, Plin.: ...
terminātē , Adv. (termino), bestimmt, Gromat. vet. 335, 29.
at-termino (ad-termino), āre, abgrenzen, Arnob. 3, 13.
terminātio , ōnis, f. (termino), die Begrenzung, Abgrenzung, Grenzbestimmung, I) eig. u. meton.: a) eig., Liv. 34, 62, 11. Vitr. 8, 3, 24. Sen. de ben. 7, 4, 3. ...
dis-termino , āvī, ātum, āre, wie ein Grenzstein auseinander scheiden, scheiden, abgrenzen, I) eig.: a) übh.: quas (stellas) intervallum binas disterminat unum, Cic. poët. – m. Abl. (wodurch?), ea communibus parietibus ...
terminātor , ōris, m. (termino), der Abgrenzer, Augustin. de civ. dei 4, 11. p. 160, 22 D 2 .
prō-termino , āvī, āre, die Grenzen weiter hinausrücken, erweitern, fines usque et usque, Apul. met. 9, 38: possessionis metas in Rhodanum Ligerimque, Sidon. epist. 3, 1, 5.
termlnātus , ūs, m. (termino), die Abgrenzung, Abmarkung, altes Gesetz b. Frontin. aqu. 129.
con-termino , āre (conterminus), angrenzen an usw., alci, Amm. 14, 2, 5; 14, 8, 5; 23, 6, 45.
1. interminātus , a, um (v. in u. termino), unbegrenzt, grenzenlos, unendlich, I) eig.: immensa et interminata in omnes partes magnitudo regionum, Cic. de nat. deor. 1, 54: interminati saeculorum cursus, Iul. Val ...
terminābilis , e (termino), begrenzbar, ermeßbar, dei fortitudo, Hieron. epist. 98, 17.
circum-termino , āre, rings umgrenzen, Iren. 4, 36, 2. Augustin. c. Adimant. 28, 2.
interminābilis , e (in u. termino), unbegrenzt, unendlich, a) im Raume, Boëth. inst. arithm. 1, 1. p. 9, 24 Fr. u. 1, 24. p. 50, 2 Fr. Boëth. inst. mus. ...
dē-fīnio , īvī u. iī, ītum, īre, I) ... ... .: universam et propriam oratoris vim definire complectique, Cic.: unam quamque rem certo naturae termino, Cornif. rhet.: rem def. et breviter illustrare verbis, Cic.: non solum ...
conclūdo , clūsi, clūsum, ere (con u. cludo = ... ... Schlüsse, Cic. – c) abschließen = begrenzen, luctuosam vitam termino funestiore conclusit, Paul. b. Augustin. serm. 322. – / ...
terminus , ī, m. (zu tero; vgl. τέρμα ... ... Ende, der Schluß, contentionum, Cic.: vitae, Cic.: cum termino sermonis pinnis in altum se proripuit, Apul.: ut quasi terminus imponeretur huic religioni ...