turbidus , a, um (turba), in Unruhe-, Verwirrung ... ... mare, Sen.: torrens, Quint.: Hermus auro turbidus, Goldsand mit sich führend, Verg. – c) v. Haar ... ... stürmisch, ungestüm, heftig, zornig, a) v. Pers.: sic turbidus infit, Verg.: altercator, ...
1. turbido , āvī, ātum, āre (turbidus), trübe machen, trüben, I) eig.: aquam, Solin. 49, 11: u. so Mart. Cap. 2. § 165. – II) bildl.: serenitatem animae, Sidon. epist. 6 ...
turbidē , Adv. (turbidus), unruhig, unordentlich, stürmisch, Cic. u.a.
in-turbidus , a, um, I) passiv = nicht beunruhigt, ruhig, inturbidus externis rebus annus, Tac. ann. 3, 52: tutā et inturbidā iuventā frui, Tac. ann. 14, 22. – II) aktiv = zu keinen ...
turbidulus , a, um (Demin. v. turbidus), etwas unruhig, Prud. apoth. 208.
per-turbidus , a, um, sehr unruhig, voll Unruhe, civitas, Vopisc. Saturn. 7, 3.
ut , urspr. Form utī , arch. utei, ... ... , velut sacrosanctus erat, Tac.: ipsa e provincia, ut quis fortunae inops, moribus turbidus, promptius ruebant, Tac. – f) in Schwüren u. Beteuerungen, ...
ruo , ruī, rutum, aber Partic. Fut. ruitūrus, ere ... ... u. dgl.), Verg.: caelum imbribus immodicis, Mart.: caelum in se, Liv.: turbidus imber aquā, Verg.: tempestas. Tac. – Sprichw., v. sehr zaghaften ...
mōtus , ūs, m. (moveo), die Bewegung, ... ... animi, Cic. u.a., u. ohne animi, zB. motus turbidus (störende), Cic.: motus animi nimii, Cic.: m. mentis meae, ...
gurges , gitis, m. (verwandt mit gula, gurgulio), ... ... versehenen Flüssen, Flut, Tiefe, Abgrund, Stygius, Totenreich, Ov.: turbidus (v. Acheron), Verg.: gurgitis huius (des Penëus) ima, ...
iānitor , ōris, m. (ianua), der Pförtner, Türhüter ... ... ian. immanis aulae, Hor.: ingens, Verg. u. Claud.: Stygius ian., turbidus Orci ian., Claud. – / Archaist. Nom. iānitos , nach ...