turma , ae, f. (verwandt m. turba), I) ein Abteilung ... ... Trupp, die Gruppe, feminea, Ov.: satyrorum, Plin.: in turma inauratarum equestrium (sc. statuarum), Cic.: Gallica, der Isispriester, Ov.
Tatius , iī, m., vollst. Titus Tatius, König der Sabiner, später Mitregent des Romulus, Liv. 1, 10 sqq. ... ... – Dav. Tatius , a, um, tatisch, des Tatius, turma, Prop. 4, 4, 31.
turmālis , e (turma), zu einer Turme gehörig, bucina, Claud.: sanguis, ritterlich, Stat. – substs. turmālēs, ium, m., die Reiter einer Turme, Liv. 8, 7, 1; 25, 18, 11. – im Wortspiele ...
turmātim , Adv. (turma, s. Diom. 407, 7), zugweise, schwadronenweise, Caes., Sall. u.a. – übtr., corpora pugnas edere turmatim, Lucr. 2, 119.
turmārius , iī, m. (turma), der Rekrutenausheber für die Turmen, Prob. 1536, 2 P.: Plur., Cod. Theod. 6, 35, 3.
con-turmālis , is, m., von derselben turma, der Schwadronskamerad, Waffenbruder, Amm. 16, 12, 45 u.a.: übtr., c. omnis operae, Genosse, Teilnehmer bei usw., Amm. 17, 1, 2.
3. Gallus , ī, m. (Γάλλο ... ... , 2: – Dav. Gallicus , a, um, gallisch, turma, d.i. (übtr.) Priester der Isis (weil ihr Gottesdienst dem der ...
dē-cerpo , cerpsī, cerptum, ere (de u. carpo), ... ... , 38: nihil sibi ex ista laude centurio, nihil praefectus, nihil cohors, nihil turma decerpit, eignet sich an, Cic. Marc. 7. – b) ...
1. pertināx , ācis (per u. tenax), festhaltend, ... ... aulicis tam pertinax, ut etc., Capit. Opil. Macr. 13, 3: altera (turma) pertinacior in repugnando, Liv. 29, 33, 7: fortissima et pertinacissima in ...
Aesernia , ae, f., Stadt in Samnium, am Fluß Vulturnus, ... ... , um, äserninisch, der Äserniner, Liv. u.a.: ager, turma, Liv. – Plur. subst., Aesernini, die Einw. von Äsernia, ...
quīntānus , a, um (quintus), zum Fünften gehörig, ... ... ein Heer bestand) so durchschnitt, daß sie den fünften Manipel u. die fünfte Turma von der sechsten trennte, zugleich Markt- und Handelsplatz des Lagers, Liv. ...