urbānitās , ātis, f. (urbanus), I) das Stadtleben, bes. das Leben in Rom, desideria u. desiderium urbanitatis, Cic. ep. 7, 6. § 1 u. 17. § 1. – II) meton., die ...
asteïsmos , ī, m. (ἀστεϊσμός), die feine Redeweise (rein lat. urbanitas), Charis. 276, 29. Serv. Verg. Aen. 2, 547: auch ...
iūcunditūdo (iōcund.), inis, f. = urbanitas, die Leutseligkeit, Gloss. IV, 440, 14.
cōgo , coēgi, coāctum, ere (zsgzg. aus coigo, ... ... zusammendrängen, zusammenfassen, erant autem de rebus singulis in breve coactae causae, Liv.: urbanitas est virtus quaedam in breve dictum coacta, Quint.: brevitas coacta, gedrungene Kürze ...
facētē , Adv. (facetus), I) zierlich, satin ut ... ... , Cic.: fac. ludere in alqd, Plin.: si (contumelia) facetius iactatur, urbanitas dicitur, Cic.: eruditissime simul et facetissime dixit, Plin. ep.: fac. et ...
contumēlia , ae, f. (contemno), jede jmds. sittliches Gefühl, ... ... maledictio nihil habet propositi praeter contumeliam; quae si petulantius iactatur, convicium, si facetius, urbanitas vocatur, Cic.: alterum genus (facetiarum), in quo nulli aculei contumeliarum insunt, ...
vernāculus , a, um (verna), I) zu den Haussklaven ... ... Pöbel, Tac.: septem collium plebs, Tert.: vitia, Tac.: festivitas, Cic.: urbanitas, Tac.: sapor, Cic. Vgl. Heräus Tac. hist. 2, ...
rūsticitās , ātis, f. (rusticus), das Lanbwesen, ... ... Unart, Ov., Suet. u.a.: verborum, Quint.: Ggstz. urbanitas, Quint. – b) die unzeitige Schamhaftigkeit, Blödigkeit, Ov. ...