1. vagor , ātus sum, ārī (vagus), umherschweifen, umherstreifen, umherziehen, unstet sein, I) eig.: 1) im allg.: a) v. leb. Wesen, in agris passim bestiarum more, Cic.: in foro Cornif. rhet.: totā ...
2. vāgor , ōris, m. = vagitus, Enn. ann. 422. Lucr. 2, 576.
vago , āvī, āre = vagor, Plaut. mil. 424. Pacuv. tr. 225 u. 302. Acc. tr. 236. 409 u. 441. Turpil. com. 122. Catull. 4, 20 Haupt u. Lachmann (Schwabe vacaret). Varro ...
ē-vagor , ātus sum, ārī, I) intr. ausschweifen, nach beiden Richtungen umherschweifen, A) eig.: a) übh., v. Plünderern, effuse ev., Liv.: v. Räubern, Treb. Poll.: v. Hühnern, longius, Col ...
vagātio , ōnis, f. (vagor), das Herumschweifen, incerta, Apul. de deo Socr. 15: exsilium est ipsa vagatio, Serv. Verg. Aen. 1, 2. – übtr., quam aeque variantur et in ceteras facies inter vitam ac mortem ...
dē-vagor , ārī, abschweifen, sine commeatu per provincias, Cod. Theod. 1, 10, 5. – übtr., in der Rede, a venditionibus ulterius, Iustinian. de conc. dig. 1.
dī-vagor , ārī, überall umherschweisen, Cod. Iust. 1, 3, 52. § 1 u.a.: huc atque illuc, Lact. 4, 3, 20.
per-vagor , ātus sum, ārī, I) intr. fort und fort umherschweifen, -streifen, -wandern, A) eig.: omnibus in locis, Caes.: hic (v. Schiffen), Cic. – B) übtr., sich weit und breit verbreiten ...
rēmivagus , a, um (remus u. vagor), durch Ruder getrieben, celox, Varro sat. Men. 49.
vagābundus , a, um (vagor), umherschweifend, unstet, Fenestella b. Fulg. myth. 3, 9. Solin. 5, 24. Augustin. conf. 5, 6, 10. – m. per u. Akk., per deserta vagabundus homo, Solin. ...
vulgivagus (volgivagus), a, um (vulgus und vagor), überall umherschweifend, Venus, Lucr. 4, 1063 (1071): mos ferarum, Lucr. 5, 929 (932).
super-vagor , ātus sum, ārī, zu sehr ausschweifen, -sich ausbreiten, v. Weinstock, Colum. 4, 21, 1 u. 22, 4.
mundivagus , a, um (mundus u. vagor), in der Welt (überall) umherirrend, de Rossi Inscr. Christ. Vol. II. p. 111, 69, 11.
flūctivagus , a, um (fluctus u. vagor; vgl. Prisc. 1, 36), a) passiv, von Wellen getrieben, in Wellen schweifend, unda, Stat. Theb. 1, 271: pelagus, Coripp. laud. Iustin. min. 2, 328 ...
circum-vagor , ārī, umherschweifen, Vitr. 5, 8, 2.
lustrivagus , um (1. lustrum u. vagor), in der Wildnis umherschweifend, Anthol. Lat. 682, 1 R.
iaceo , cuī, citūrus, ēre (Intr. zu iacio; ... ... videre iacentem, Verg. – gew. absol., ad quartam iaceo; post hanc vagor, Hor.: nam pransus iaceo, Catull.: custodes furtim transgressa iacentes, Tibull. – ...
crepusculum , ī, n. (creper), die Dämmerung, ... ... prodeundum et crepusculo redeundum, Col.: crepusculo (in der A.) solutus vagor (vom Hofhunde), Phaedr.: inducunt obscura crepuscula noctem, Ov.