Dat eerste

Dar weer en lüttje Burdiern

[313] 1.

Dar weer en lüttje Burdiern,

De muss na Melken gan,

De harr en breden Strohhot,

Doch Strümp harr se nich an.

Wa kannst du lüttje Burdiern

Alleen na Melken gan?[313]


2.

Se harr en lichten Strohhot,

Se harr en sware Drach,

Doch wenn se hin na Melken gung,

So gung se hin un lach.

O du lüttje Burdiern,

Wat hest du'n sware Drach!


3.

Du büst je as en Węps so dünn,

Du büst je rein so zart,

Du hest je nog to dręgen

Al an din egen Haar.

O du lüttje Burdiern,

Du driggst je gar to swar!


4.

Kumm mit, ik will din Drach nęhm,

Un hal de Köh nan Sleet,

Un wenn der scharpe Steen kamt,

So fat di anne Kęd!

Ja, du lüttje Burdiern,

So fat man anne Kęd.


5.

O ja, du lüttje Burdiern,

So fat man sęker an.

Ik kunn di geern noch mitnęhm

Un dręgn di op de Hann',

Un weern der nix as Steen in Weg,

Ik drog di op de Hann'.

Quelle:
Klaus Groth: Quickborn. Volksleben in plattdeutschen Gedichten, Berlin 1968, S. 313-314.
Lizenz:
Kategorien:
Ausgewählte Ausgaben von
Quickborn
Quickborn
Klaus Groth's Gesammelte Werke: Erster band. Quickborn
Quickborn: Volksleben in Plattdeutschen Dichtungen Ditmarscher Mundart, Volume 2 (German Edition)