ehrgeizig , laudis studiosus od. cupidus. laudis et honoris cupidus (ehrbegierig). – gloriae studiosus od. appetens (ruhmbegierig). – laudis od. gloriae avidus. dignitatis gloriaeque avidus (ehr-, ruhmsüchtig); verb. appetens gloriae atque avidus laudis. – ...
ehrsam , honestus (ehrbar)- pudīcus (keusch, züchtig). – ... ... (Keuschheit, Züchtigkeit). – Ehrsucht , s. Ehrgeiz. – ehrsüchtig , s. ehrgeizig. – Ehrtrieb , honestatis appetentia; laudis studium.
ehrliebend , a) nach äußerer Ehre, s. ehrgeizig. – b) nach einem guten Namen: honestatis amans (die Ehrenhaftigkeit liebend). – famae studiosus. famae serviens (nach einem guten Leumund strebend).
Ehrbegierde , s. Ehrgeiz. – ehrbegierig , s. ehrgeizig.
eitel , I) an und für sich, nichts als etc: ... ... anspruchsvoll, auch v. weibl. Geschlecht). – laudis od. gloriae avidus (ehrgeizig, w. vgl.). – ein wenig ei., subinanis. – ei. sein ...