Ast , ramus (starker Zweig eines Baums). – nodus ... ... Holze). – ein kleiner A., ramulus: ein belaubter A., frons; ramus frondosus: voller Äfte. ramosus (auch v. Geweih): zu viele Aste treiben ...
Zweig , I) eig.: frons (der junge Laubsproß der Zweig ... ... ). – dürre Zweige, ramalia, ium, n. pl.: voller Zweige, frondosus (voll grüner Zweige u. Laub, v. Ästen); ramosus (voller ...
laubig , frondosus; frondens. – Laubkranz , corona frondea.
laubreich , frondosus. – Laubwald , *silva arborum frondentium (dicht. silva frondifera bei Lucr. 1, 256). – Laubwerk , s. Laub.
blätterlos , foliis carens (keine Blätter habend). – foliis nudatus ... ... . – blätterreich , foliosus (z. B. ramus, arbor). – frondosus. multā fronde vestitus (reich belaubt, z. B. ramus). – ...
belauben, sich , foliis sese induere. folia emittere. in folia ... ... . frondem agere od. induere (belaubte Zweige bekommen). – belaubt , frondosus. – stark b., multā fronde vestitus (z. B. ramus). ...
Laub , frons u. Plur. frondes. – folia, ōrum, n. pl. (Blätter übh.). – L. von ... ... Laub fällt (ab), folia cadunt: folia ex arboribus decĭdunt: voller L., frondosus; frondens: aus L., frondeus.