... aures; u. stumpfsinnig, z.B. homo, ingenium). – obtusus. retusus (an der Vorderseite durch Stoßen oder durch den Gebrauch übh. abgestumpft, ... ... dann bildl. = abgestumpft, stumpfsinnig, z.B. ingenium); verb. obtusus et hebes (z.B. falx). ...
hell , I) nicht dumpf, v. Tone etc.: acutus ... ... , Ggstz. gravis, tief). – clarus (vernehmlich, laut, Ggstz. obtusus, dumpf). – h. Klang der Stimme, vocis splendor. – ...
blöde , I) schwach, stumpf: hebes (v. den Augen ... ... . dem Verstande). – caligans (dunkel, trübe, von den Augen). – obtusus. tardus (v. Verstande). – b. sein, caligare (von den ...
dumpf , obtusus (gleichs. abgestumpft, nicht laut. Ggstz. clarus). – fuscus (nicht hell, ohne Metall, hohl, Ggstz. candidus; beide von der Stimme, vom Tone etc.). – hebes. iners. igna. vus (kein Gefühl ...
Winkel , I) eig.: angulus (z.B. rectus, obtusus od. hebes, acutus: u. anguli oculorum). – II) meton., als Ort: angulus (z.B. in angulo Italiae: u. omnes angulos perreptare). – recessus ...
Toscana , Tuscia; Etruria. – Adj . Tuscus. – Einw. Tusci.
Stumpfheit , hebetatio (das Stumpfsein, z.B. oculorum, nachaug.). – Gew. durch hebes, hebetatus, obtusus, z.B. St. der Augen, hebes oculorum acies; oculi hebetes: St. des Körpers, corpus hebetatum: St. aller Sinne, ...
... homo ingenii imbecilli. homo imbecillus (schwachgeistiger Mensch). – homo obtusus. homo obtusā animi acie (stumpfsinniger). – homo tardus (langsamer ... ... homo extremi ingenii. – schwachköpfig , ingenii imbecilli (schwachgeistig). – obtusus (stumpfsinnig). – tardus (langsam von Begriffen).
Schwachsinn , animi imbecillitas. animus imbecillus (schwacher Geist). – animi acies obtusior. vigor animi obtusus (Stumpfsinn).
schwachsinnig , animi imbecilli, auch bl. imbecillus (von schwachem Geist). – obtusus (stumpfsinnig). – sch. sein, animo parum valere.