sagen , dicere. – loqui (reden, w. vgl.). – ... ... du? quid als? – damit ist nichts gesagt, nihil dicis; nihil narras: ich will dir nur sagen, scito; sie habeto: demnach laßt ...
artig , I) vom äußeren Ansehen und Benehmen: festivus (von ... ... venit. – II) wunderbar, sonderbar: du sprichst a., mira narras: das müßte a. zugehen, wenn nicht etc., mirum, nisi etc. ...
Rätsel , aenigma (αἴνιγμα, ... ... . nicht lösen können, aenigma non intellegere: du sprichst in Rätseln, ambages narras: das ist mir ein R., haec non intel lego.
2. wollen , velle (wollen, bezeichnet den tatkräftigen Willen). ... ... difficile est: was willst du da mit dem Stasea? quem tu mihi Staseam narras?: zu wem willst du? quem quaeris ?: willst du etwas von mir ...
originell , natīvus (von Natur eigen, z.B. lepos). – proprius et ex ipso natus (eigentümlich u. aus ihm selbst entstanden, z.B. ... ... potest semper esse in disputando suus. – das ist o. (sonderbar)! mira narras!
sonderbar , mirus. mirabilis (was Verwunderung erregt). – novus ... ... mirabile est, quam mit folg. Konj.: sonderbar! (als Ausruf), mira narras od. memoras !- Adv mire; mirum in modum. – ...
romanhaft , fabulosus (fabelhaft). – fictus (erdichtet übh.). – mehr als r., amorum fabulas etiam excedens. – Adv .fabulose; ut in fabulis ... ... amorum fabulas (z.B. alqm amare). – das klingt r., fabulosa narras.