Magie , ars magica; magice (μαγική). Magier , magus. – magisch , magicus. – Uneig. eine m. Kraft, *mira quaedam vis.
Zauber , I) Bezauberung: fascinatio (sowohl durch Blicke als durch ... ... anziehende Beschaffenheit). – Z. der Sprache, nitor loquendi . – / Zauber-, magicus, a, um (z.B. cantus, vocabulum).
zauberisch , I) eig.: magicus. – II) bildl.; venustissimus (sehr reizend). – amoenissimus (sehr anmutig, von Gegenden).
Zaubergesang , cantus magicus.