Entsetzen , das, stupor (Staunen). – horror (Schaudern). ... ... stupor me incedit; horror me perfundit: sie verbreiteten solches E., daß etc., adeo perterruerunt, ut etc – entsetzlich , horribilis (Entsetzen erregend). – ...
... tam multa scripsit, quam multa sunt nostra). – adeo. usque adeo. usque eo (»so, in solchem Grade«, drückt ... ... . Andr. 118 sqq.: unam aspicio adulescentulam vultu adeo modesto, adeo venusto, ut nil supra ... ... daß nicht etc. non adeo ... ut non etc.; non adeo ... quin etc ...
... ebenfalls auch, z.B. quibus malis adeo sunt Poeni perterriti, ut etiam auxilia ab Romanis petiverint). – vel ... ... .B. ipsa virtus contemnitur). – und sogar, ja sogar, atque adeo. – sogar du nicht, ne tu quidem; nec tu.
Statt, statt , I) in verschiedenen Redensarten: statthaben, stattfinden, ... ... ... sondern sogar). – non ... sed (nicht ... sondern). – adeo non, adeo nihil ... ut (bis zu dem Grade nicht ... daß vielmehr). ...
schießen , I) v. intr .: 1) schnell sich ... ... haben beim Schießen): er schoß so sicher, daß er selbst die Vögel traf, adeo certo ictu destinata feriebat, ut aves quoque exciperet: er schoß so gut ...
selbst , I) als Pronomen definitum: ipse. ... ... als Steigerungsartikel: ipse (z.B. ipsa virtus contemnitur). – vel. adeo (sogar, z.B. vel hostes lacrimis temperare non potuerunt: u. tu adeo mihi suscenses). – (auch) selbst gar nicht, ne ipse quidem. ...
so sehr , tam valde. tam vehementer ( ... ... z.B. er übertraf die übrigen so sehr, tanto ceteros praestitit). – adeo, bei Cicero usque eo, usque adeo, auch ita od. sie (»bis zu dem Grade«, vor ...
schmeicheln , jmdm., alqm adulari (jmdm. höfisch schmeicheln). – ... ... mit Akk. u. Infin. – wie ich mir schmeichele, quo modo mihi persuadeo (wie ich mir einrede); ut spero (wie ich hoffe).
zusammenschmelzen , I) v. tr.: 1) einschmelzen: ... ... , z.B. deminutae copiae: u. legio sexta crebritate bellorum adeo deminuta, utetc: u. deminuto militum numero). – das Vermögen ist ...
... , quam od. quam diu; usque adeo ... quoad. – b) relativ: quamdiu (»so lange ... ... – donec (»so lange bis«, z.B. numquam destitit orare usque adeo, donec perpulit). – solange die Welt steht, post homines natos; ...
... nicht): ebenso wenig ... als, adeo non ... quam (z.B. daran sei ebenso wenig das Volk als der Senat schuld, id adeo non plebis quam patrum culpā accĭdere): so wenig, daß etc., adeo nihil od. adeo non, ut etc.; tantum abest, ut ... ...
mehr , plures, plura (mehrere, subst. und adj., immer ... ... Steigerungen), et, quod plus est; et, quod maius est; auch atque adeo (und sogar); quin etiam (ja auch noch); od. durch ...
darüber , I) auf die Frage wohin ? = über denselben, ... ... , saepe interpellari. – darüber herfallen , invadere (z. B. adeo acriter invaserunt, ut etc.). IV) zur Angabe des Grundes = deswegen: ...
... Cat. 1, 2). – adeo (ja sogar, dah. bes. id adeo u. dgl.; dah. »und vielmehr«, atque adeo; »oder vielmehr«, atque adeo; aut od. vel od. sive adeo, s. Halm zu Cic. Verr. 4, 141 u. ...