besiegbar , qui (quae, quod) vinci potest. – nicht b., invictus.
unbesiegbar , invictus. – Unbesiegbarkeit; z.B. ein Volk machte seine Unb. zuschanden, una gens effecit, ne invictus esset. – unbesiegt , invictus.
... bes. von Gott) – invictus (unbesiegbar, übtr. auch v. Lebl., z. B. pietas). – ... ... , omnia posse (alles vermögen); invictum esse. vinci non posse (unbesiegbar sein). – Gott ist allm., nihil est, quod deus efficere non ...
bezwingbar , qui, quae, quod domari potest (bezähmbar). – qui, quae, quod vinci potest (besiegbar). – expugnabilis oder qui, quae, quod expugnari potest (erstürmbar, z. B. oppidum).
heldenmütig , fortis (tapfer). – invictus (unbesiegbar); verb. fortis et invictus. – magnitudine animi praestans (ausgezeichnet durch Seelengröße). – Adv. fortiter; animo forti et invicto.
sieggewohnt , invictus (unbesiegt u. unbesiegbar). – victor. victrix (siegreich).
unüberwindlich , invictus (unbesiegbar, von Pers.). – inexpugnabilis (unerstürmbar, von Orten). – qui, quae, quod superari non potest (bildl., unübersteiglich, z.B. impedimenta).
unwiderstehlich , cui nullā vi resisti potest. – invictus (unbesiegbar). – intolerabilis (nicht zu ertragen, z.B. ut semel inclinavit acies, iam intolerabilis Romana vis erat). – die unw. Gewalt des Schicksals, inexsuperabilis vis fati: jmd. ...
unbezwingbar, -zwinglich, indomitus (unbezähmbar). – invictus (unbesiegbar; beide von leb. Wesen). – inexpugnabilis (unbestürmbar, von Orten). – unbezwungen , invictus.
unverbrennbar, unverbrennlich , invictus ignibus (vom Feuer unbesiegbar). – igni inviolabilis od. inviolatus (vom Feuer nicht verletzbar). – unv. sein, ignibus non absumi; igni resistere.