Morgenlicht , prima lux, auch bl. lux. – matutinum ... ... u. lum.). – mit dem M., primā luce; sub luce; ubi primum illuxit. – Morgenluft , I) die Luft am Morgen: aura matutina. ...
Tagesanbruch , lucis ortus; prima lux. – vor T., ... ... appetente: mit T., primā luce; incipiente die; simul atque lucet (luceret); ubi primum illucescit (illuxit): von T. an, a primo die; a primo mane.
Morgendämmerung , diluculum. – in der M., diluculo; primā ... ... (mit dem ersten Morgenlicht); tempore subincano oder (allemal) temporibus sublucanis; ubi primum illuxit (als es zuerst Tag wurde): die M. bricht an, lucescit; ...
hell , I) nicht dumpf, v. Tone ... ... (der Himmel heitert sich auf): sobald es h. (Tag) wird, ubi primum illucescit; primā luce: es ist schon h. (Tag), iam illuxit: es wurde wieder ein wenig h., paulum reluxit. – Bildl., ...
Sonne , sol. – die aufgehende S., sol oriens: ... ... die S. geht auf, sol exoritur: sobald die S. aufging, – ubi primum illuxit: die S. war noch nicht aufgegangen, als etc., nondum lucebat, ...
... audiverunt: u. simul aliquid audiero, scribam). – ut. ut primum. ubi primum. cum primum (wie, wie oder wann zuerst, z.B. ubi primum illuxit). – ubi (wo, da wo, z.B. ut od. quam primum od. ubi haec audivi, profectus sum). – postquam (nachdem).
... bei od. mit A. des Morgens od. Tages, primā luce; ubi primum illucescit (illuxit): vor A. des Morgens od. Tages, ante lucis adventum; ... ... : bei A. der Nacht, primā nocte: inclinato in vesperum die; ubi nox appetiit.
1. Morgen , der, I) als Tageszeit: mane( indecl. ... ... ., früh am M., primo mane; multo mane; bene mane; primā luce; ubi primum illuxit; primo diluculo (in der Morgendämmerung); bei Substst. durch antelucanus (z ...
Sonnenaufgang , solis ortus od. exortus. sol oriens (das ... ... oriatur: bei S., sole oriente; sub luce: gleich mit S., ubi primum illuxit: gegen S., sub solis ortum od. exortum (auch ...