anstößig , qui, quae, quod offensioni est, offensionem habet od. affert. qui, quae, quod offendit, non vacat offensione (was als fehlerhaft auffällt, Tadel findet). – is, ea, id, in quo (qua) aliquid offenderis (der, die, ...
ärgern , jmd., stomachum alci facere od. movere. indignationem ... ... alcis iram (jmd. in gereizte Stimmung versetzen). – offendere alqm (jmdm. anstößig sein, mißfallen, v. Pers. u. Dingen). – es ärgert mich etwas ...
Ärgernis , s. Ärger, Anstoß no. II, d. – Ä. gebend, s. anstößig.
... (verhaßt, mißfällig). – offensus (anstößig); verb. invidiosus offensusque. – populo invisus (dem Volke verhaßt); ... ... universo populo invisus. multis oder populo offensus (vielen oder dem Volke anstößig). – m. sein, in invidia esse (v. Pers. u ...
unbeliebt , v. Pers., invidiosus, auch bei jmd, apud ... ... (mit Mißgunst beladen). – offen sus, auch bei jmd., alci (anstößig); verb. invidiosus offensusque. – bei jmd. nicht unb., non ingratus ...
auffallen , I) eig., auf etw. fallen: accĭdere (v ... ... meum: eine Sache fällt auf, res habet aliquid offensionis (ist anstößig). – b) = als ungewöhnlich in die Augen fallen: esse notabilem ...
Mißkredit , fides parva, afflicta, affecta (geringes, vermindertes Zutrauen, ... ... magna in invidia esse; invidiā flagrare: in M. stehend. offensus (anstößig, z.B. ordo senatorius): in M. gekommen, sperni coeptus. ...
ärgerlich , I) zum Ärger geneigt: praeceps ingenio in iram (jähzornig). – difficilis et morosus (mürrisch u. daher leicht zu ärgern). – II) ... ... nihil aegrius factum est, quam ut etc. – IV) Ärgernis verursachend, s. anstößig.