Seeheld , imperator mari summus. – Seeherrschaft , imperium maris ... ... -kalb , phoca (φώκη); gew. rein lat. vitulus marinus. – Seekampf , dimicatio maritima. – Ist es = Seeschlacht, ...
Seefisch , piscis marinus. – Seegefecht , s. Seeschlacht. – als Manöver (Schauspiel), s. Manöver (zur See). – Seegeruch; z.B. einen S. haben, *mare redolere. – Seegeschmack; z.B. einen S. haben, ...
Meergott , deus maris. deus marinus (im allg.). – Neptunus (M. der Römer).
Seesache , res maritima. – Seesalz , sal marinus. – Seeschiff , navis maritima.
Rosmarin , ros maris; ros marīnus.
Flußinsel , insula in medio amni sita; insula in medio alveo enata. – Flußkrebs , cancer fluviatilis (Ggstz. cancer marinus).
Flußfisch , piscis fluviatilis (Ggstz. piscis marinus). – Flußgott , Amnis.
Meerfisch , piscis marinus. – Meerfrosch , rana marina.
Seeschlange , hydrus marinus.
Meer , mare (im allg.). – Oceanus. mare Oceanus (das große Weltmeer). – die spiegelblanke Fläche des Meeres, maris ... ... . – geschehend, maritimus (Ggstz. a mari remotus): im M., marinus: jenseit des M., transmarinus.
seekrank , nausĕans. – schiffen, ohne s. zu werden, ... ... auf der Fahrt nicht bekommen, navigare sine nausea. – Seekrebs , cancer marinus. – Seekrieg , bellum maritimum od. navale. – C. ...
Meeresfläche , maris aequor; im Zshg. bl. aequor; aequora ... ... pedibus): der M. gleichmachen, mari aequare. – Meeresflut , aestus marinus od. mariti mus. – Meeresküste , ora maritima. – ...