fromm , I) gottesfürchtig, religiös: pius (voll Pflichtgefühl gegen ... ... , erga patriam etc.). – sanctus (gottgefällig); verb. sanctus plusque. – religiosus (religiös, gewissenhaft); verb. religiosus sanctusque; sanctus et religiosus. – religionum colens. diligens religionum cultor (die Vorschriften für äußere Religion eifrig ...
heilig , sacer (den Göttern zu eigen gegeben). – sanctus ... ... gottgefällig). – sacrosanctus (geheiligt bei angekündigter u. gesetzter Todesstrafe, hochheilig). – religiosus (aus religiöser Ehrfurcht unverletzlich, unverbrüchlich, z.B. Grabmal, Eidschwur etc.). ...
pünktlich , diligens (genau, sorgfältig). – religiosus (p. in Erfüllung von dem, was einem obliegt, gewissenhaft). – imperio oboedientissimus (dem Befehl ganz gehorsam, v. Soldaten). – sehr p., perdiligens; religiosissimus. – Adv .diligenter. religiose ...
bedenklich , a) v. Pers.: suspiciosus. suspicax (argwöhnisch). ... ... ). – haesitans (Anstand nehmend). – cunctans (zaudernd, unschlüssig). – religiosus (b. in Gewissenssachen). – jener b. Mann (Herr), deliberator ille ...
gewissenlos , minime religiosus, in etwas, in alqa re (z.B. natio in testimoniis dicendis). – a religione remotus (z.B. testis). – sine religione. – ein g. Mensch, homo eine ulla religione ac fide; homo perfidus ...
gewissenhaft , religiosus. – sanctus (untadelhaft, höchst rechtlich); verb. sanctus et religiosus. – severus (streng Recht u. Gerechtigkeit übend). – iustus (gerecht verfahrend übh.). – pius (nach Pflichtgefühl handelnd od. getan, Superl. maxime pius). ...
weihen , I) eig.: dicare od. dedicare (z. ... ... – geweiht, sacratus; consecratus; sacer (heilig, als Eigentum der Götter); religiosus (unantastbar). – ein geweihter Ring, anulus mysticis disciplinis initiatus: eine ...