Ende , das, I) eig.: 1) im allg.: finis ... ... einem Dinge gesetzte Grenze in Raum u. Zeit, Ggstz. initium). – terminus (das Ende als der einem Dinge gesetzte Grenzstein, Markstein, in Raum u ...
Grenze , finis. – confinium (der Ort, der Rain, ... ... z.B. breve confinium [die schmale G.] vitae et mortis). – terminus (das Grenzzeichen, der Grenzstein, dann auch die Grenzlinie, auch bildl.). – ...
... Welt, des Irdischen). – nostri orbis terminus (das Ende der röm. Welt). – extremae partes terrarum. terrarum ... ... . futurum est). – wenn das W. kommen wird, quandocumque erit terminus rebus humanis: viele nahmen an, das W. sei da, multi ...
Endpunkt , finis. – terminus (gleichs. Markstein). – exitus (Ausgangspunkt; zu allen Ggstz. initium). – die beiden Endpunkte, confinium (wenn sie zusammenstoßen); summae extremitates (wenn sie auseinanderliegen).
Grenzgott , Terminus. – als Schutzgott der Grenze, custos ... ... Grenzgebiet. – Grenzlinie , terminus. limes. confinium (s. »Grenze« das Nähere). – Bildl., ... ... u. Todes, breve confinium vitae et mortis. – Grenzmark , terminus. confinium (s. » ...
Markstein , terminus.
Grenzpfahl , stipes od. palus terminalis; palus ligneus pro termino positus. – Grenzpunkt , terminus. – Grenzsäule , terminus.
Grenzscheide , divortium. – Ist es = »Grenzlinie«, s. ... ... . Pamphyliens, in confinio Lyciae et Pamphyliae Phaselis est. – Grenzstein , terminus. – Grenzstreitigkeit , controversia finium, – mit jmd. eine G. ...
Grenzzeichen , terminus.
jung , I) Posit.: a) von Menschen: parvus. parvulus (übh. klein, noch nicht erwachsen, Ggstz. adultus). – infans ( ... ... dies novissima od. summa: wenn der j. Tag kommt, quandocumque erit terminus rebus humanis.