tantus-dem , tanta-dem , tantum-dem od. tantun-dem , ebenso groß, periculum, Caecil. com. fr. u. Plaut ... ... signum pictum in pariete, Plaut.: voluntatem decurionum tantidem, quanti fidem suam fecit, Cic.
cōnsuētūdo , inis, f. (consuesco), die Beigewöhnung, I) ... ... verum etiam domesticus usus et consuetudo, Cic.: Atticus noster maiorem mihi cum Cassinio consuetudinem fecit, Cic.: insinuare in consuetudinem alcis, Cic.: immergere se blanditiis et assentationibus penitus ...
crēdibilis , e, Adi. m. Compar. ... ... facere, zB. quae credibilem faciunt expositionem, Quint.: ita quod exponebat ratione fecit credibile, Quint.: maxime animo tyranni credibile indicium Thraso nominatus fecit, Liv.: omnia enim credibilia in Alcibiade vigor ingenii et morum luxuria faciebat, ...
verēcundus , a, um (vereor), I) der aus Zartgefühl für ... ... populi Romani, Amm. 14, 6, 6: quae temperantia morum ita tolerabilem eum fecit et verecundum, ut etc., Amm. 30, 8, 4: et quae verecundiora ...
dēsīderium , iī, n. (desidero), I) das (vermissende) ... ... , daß man sich den A. zurückwünschte, Liv.: eadem causa dictatoris desiderium senatui fecit, machte beim S. den Wunsch rege, einen D. zu wählen, ...
cōnstanter , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... c. facere videamur, qui etc., Cic.: c. quidem certe (verst. fecit), wenigstens blieb er seinem System treu, Cic.
prōspectus , ūs, m. (prospicio), I) das Vorsichhinsehen ... ... .: prospectum impedire, Caes., adimere, Liv.: nisi pulvis omnium prospectu (Dat.) offecisset, Auct. b. Afr. 52, 4: prospectum praebere ad urbem, Liv.: ...
assiduitās (adsiduitās), ātis, f. (assiduus), I) die ... ... es, id assiduitate et virtute consequere, Cic.: ipse assiduitate, consilio, auctoritate, diligentiā perfecit, ut etc., Cic. – B) v. Dingen, mit dem Nbbegr. ...
calamister , trī, m. u. gew. calamistrum , trī ... ... omnis insignis ornatus quasi margaritarum, ne calamistri quidem adhibebuntur, Cic.: ineptis fortasse gratum fecit, qui volent illa calamistris, inurere, Cic.: calamistri et tinnitus (oratorum), Tac ...
praecōnius , a, um, zum Präko gehörig usw., präkonisch ... ... , Verherrlichung, laborum suorum, Cic.: pr. tribuere alci, Cic.: formae praeconia feci, Ov.: praeconium facere de deo, G. rühmen u. preisen, Lact ...
prōgressus , ūs, m. (progredior), das Vorwärtsschreiten, Vorschreiten, Fortschreiten, I) eig.: a) übh., auch im Plur., ... ... progressus facere in studiis, Cic.: litterarum studium etsi senior arripuerat, tamen tantum progressum fecit, ut etc., Nep.
trepidātio , ōnis, f. (trepido), das Trippeln, ... ... trepidationis aliquantum edebant, Liv.: cum augeret stragem trepidatio, Tac.: primo nova res trepidationem fecit, Liv.: tantam trepidationem iniecit, ut etc., Liv.: ut tumultum ac trepidationem ...
cōgnōminis , e, Abl. e (cognomen), I) gleichnamig ... ... cognominem patriae suae Salamina, Vell.: filium cognominem sibi, Suet.: populares suos socero cognomines fecit, Serv. – II) als gramm. t. t. = σύνωνυμος, ...
rhopalicus , a, um (ῥοπαλικ ... ... dem jedes folgende Wort um eine Silbe länger ist (z.B. rem tibi confeci, doctissime, dulcisonoram), Serv. centim. 9, 25 K.
incrēmentum , ī, n. (incresco), das Wachstum, ... ... perangusti fuere, Iustin.: illis incrementis (Wachstum an Ehren u. Würden, Steigen) fecit viam, Vell.: omnia incrementa sua sibi debere, durch seine eigene Kraft sich ...
inveterāsco , āvi, āscere (invetero), alt werden, I) ... ... β) v. anderen, bes. abstr. Subjj., novas (fabulas) qui exactas feci ut iuveteraverint, Ter.: neque indulgendo inveterascere (zu einem alten Schaden werde) ...
Bellerophōn , phontis, m. (Βελλερο ... ... Hyg. fab. 57. Mythogr. Lat. 1, 71), Bellerophontem iam tuus me fecit filius, zum Träger eines Uriasbriefes, Plaut. Bacch. 810 (wo Götz ...
conquīsītio , ōnis, f. (conquiro), die Beisuchung, Aufsuchung ... ... anno ex senatus consulto talium librorum fieret, Liv.: u. absol., diligentissimā conquisitione fecit, ut etc., Tac. – β) als milit. t. t., ...
vituperātio , ōnis, f. (vitupero, āre), das Tadeln ... ... effugisse duas maximas vituperationes, Cic. ad Att. 16, 7, 5: quod idem fecisse Gorgiam, cum singularum rerum laudes vituperationesque conscripsisset, Cic. Brut. 47. – ...
corpusculum , ī, n. (Demin. v. corpus), das Körperchen, I) eig.: 1) ein ... ... ein aus verschiedenen Schriften zusammengetragenes literar. Werkchen, Solin.: velut florum corpusculum feci, eine Art von Blumenlese, Iustin.
Buchempfehlung
Der satirische Roman von Christoph Martin Wieland erscheint 1774 in Fortsetzung in der Zeitschrift »Der Teutsche Merkur«. Wielands Spott zielt auf die kleinbürgerliche Einfalt seiner Zeit. Den Text habe er in einer Stunde des Unmuts geschrieben »wie ich von meinem Mansardenfenster herab die ganze Welt voll Koth und Unrath erblickte und mich an ihr zu rächen entschloß.«
270 Seiten, 9.60 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro