ulcīscor , ultus sum, ulcīscī (ulcus), I) jmd. wegen ... ... die sie in ihrer Wut genommen, Liv. 2, 17, 7: ulta ossa patris, Ov. her. 8, 120: lege quod occĭdit ultus ipse suā, Val ...
ē-vīscero , (āvī), ātum, āre (ex u. ... ... Geryon, Sil. – evisceratus, Enn. u. Pacuv. fr.: evisceratum corpus patris, Cic. poët.: eviscerata corpora, Lact.: eviscerata divi corporis forma, eingeweide- ...
ē-mancipo (arch). ēmancupo), āvī, ātum, āre, I ... ... entlassen jmdm. überlassen, filium in adoptionem, Cic.: in patris potestatem emancipatam filiam adoptionis fraude revocaverat, Plin. ep. – 2) ein ...
per-fruor , frūctus sum, fruī, I) ... ... 1, 8. – II) vollständig-, gehörig verrichten, erledigen, mandatis patris, Ov. her. 11, 128 (Ehw. liest ›mandatum patris‹) . – / Lucr. 3, 954 jetzt perfunctus vitai praemia.
sublātio , ōnis, f. (tollo), I) die Erhebung ... ... Aufhebung des Kindes, die Erziehung, filios legitimos faciunt partus et sublatio patris et matris, Donat. Ter. Andr. 3, 1, 6. – 2) ...
prae-lībo , āre, vorher kosten, I) eig.: ... ... . – b) in der Darstellung vorwegnehmen, multa de hoc in patris imperio (in der Beschreibung der Regierung seines Vaters) praelibata sunt, Treb. ...
... nur eine Spur weit abzugehen, Liv.: patris patruique vestigia premens, auf den F. des V.u.O. stehend ... ... Cic. – – 2) bildl.: a) übh.: vestigiis ingredi patris, in die Fußtapfen des V. treten (= ihm nachahmen), Cic.: ...
cōn-fiteor , fessus sum, ērī (con u. fateor), ... ... mit Ang. wem? durch Dat., amorem nutrici, Ov.: amorem patris nutrici, Quint. – od. durch dopp. Acc., se victos, Caes ...
cōn-scendo , scendī, scēnsum, ere (con u. scando), ... ... aufsteigen, sich emporschwingen zu usw., miro gradu ad consulatum ex macellaria patris taberna, Val. Max. 3, 4, 4: usque ad praefecturae praetorianae potentiam ...
... ad ingrediendum invalidus est, Gell. – vestigiis patris (bildl. ), Cic.: vestigiis proelii (bildl.), der Spur des ... ... zur See gehen, Cic.: infestā classe mare, Mela: bildl., vestigia patris, Liv.: pericula, Cic. – v. Lebl., ingreditur nostrum pelagus ...
moderātio , ōnis, f. (moderor), das Mäßigen, ... ... .: tranquilla moderatio imperii, Liv.: melior moderatio et nonnumquam etiam patientia, Quint.: alia patris adversus filium, tutoris adversus pupillum, mariti adversus uxorem moderatio est, Quint. – ...
asperitās , tātis, f. (asper), die Eigenschaft des asper, ... ... Benehmen, im Äußern, die Wildheit, naturae, Cic.: avunculi, Nep.: patris, Ov.: asp. atque rusticitas Maximini, Lampr.: asp. Stoicorum, rauhe, ...
aegritūdo , inis, f. (aeger), der leidende Zustand, das ... ... Ter. Andr. 961), aegr. animi, Liv. u.a.: aegr. patris, Iustin.: levatio aegritudinis, Cic.: aegritudinem abstergere, Cic.: abicere, Cic.: adimere ...
substituo , uī, ūtum, ere (sub u. statuo), I ... ... , 7 (28), 31: Alexander dux (als F.) in locum eius (patris) substituitur, Iustin. 11, 2, 5: in huius locum Artabanus rex ...
ācrimōnia , ae, f. (acer), I) die Schärfe, ... ... vultu pudorem et acrimoniam esse, Cornif. rhet. 3, 26: im Handeln, patris vis et acr., Cic. I. Verr. 52. – v. Abstr., ...
carpentum , ī, n. (ein gallisches Wort), ein zweiräderiger Wagen ... ... vectari, Liv.: supra eum (patrem occisum) carpentum inigere, Varr. LL.: per patris corpus carpentum agere, Liv. – b) als Gepäckwagen, carpenta Gallica multā ...
il-lacrimo , āvī, ātum, āre (in u. lacrimo), ... ... , Cels. 2, 6. – b) v. Pers., m. Dat., patris pestibus, Cic. poët.: morti alcis, Liv. u. Tac.: caedibus ...
con-queror , questus sum, querī, über etw. sich ... ... collegarum suorum iudicio, Augustin. ep. 53, 5. – m. Acc., patris in se saevitiam intolerabilem, Liv.: iniqua iudicia, contumelias, Cic.: inopiam inter ...
prōmissio , ōnis, f. (promitto), die Versprechung, Verheißung ... ... rest. schol. 15, 3: fallaciosae mulieris, Apul. met. 8, 10: patris, Vulg. act. apost. 1, 2. – m. obj. Genet ...
spurcitia , ae, f. u. spurcitiēs , ēī, f ... ... . Placit. de medic. 11, 8. – im moral. Sinne, spurcitia patris, Afran. com. 54: improbi, ibid. 164.
Buchempfehlung
Der neurotische Tiberius Kneigt, ein Freund des Erzählers, begegnet auf einem Waldspaziergang einem Mädchen mit einem Korb voller Erdbeeren, die sie ihm nicht verkaufen will, ihm aber »einen ganz kleinen Teil derselben« schenkt. Die idyllische Liebesgeschichte schildert die Gesundung eines an Zwangsvorstellungen leidenden »Narren«, als dessen sexuelle Hemmungen sich lösen.
52 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro