dēsīderātio , ōnis, f. (desidero), das Verlangen, ... ... – II) insbes., die zu erörternde Frage, relinquetur desideratio, quid etc., es bleibt noch die Frage zu erörtern übrig, Vitr. 2, ...
intellēctio , ōnis, f. (intellego), das Verstehen, I) im allg. = die Auslegung, quid sibi vult intellectio ista? Tert. ad nat. 2, 12. – II) ...
praegressus , ūs, m. (praegredior), das Zuvorkommen, expertus, quid in rebus tumultuosis anteversio valeat et praegressus, Amm. 21, 5, 13: übtr., causas rerum videt earumque praegressus et quasi antecessiones non ignorat, ihre Entwickelungen (Entwickelungsstufen) und ...
effēminātus , a, um, PAdi. m. Compar. u. ... ... , Val. Max.: effeminatissima vox illius Rhodii, Sen.: effeminatissimus languor, Cic.: ne quid effeminatum aut molle et ne quid durum aut rusticum sit, Cic.
auscultātio , ōnis, f. (ausculto), I) das Horchen ... ... K. – II) das Folgeleisten, Gehorchen, m. Dat., quid mini scelesto tibi erat auscultatio? Plaut. rud. 502.
repercussus , ūs, m. (repercutio), das Zurückprallen, solis, Sen. u.a.: maris, Gegendruck, Plin. ... ... gravior vox repercussu (durch den Widerhall) intumescat, Tac. – Plur., quidam colorum repercussus, Plin. 37, 22.
disquīsītio , ōnis, f. (disquiro), die Untersuchung (gerichtl. u. nicht gerichtl.), Cornif. rhet., Cic. u. ... ... disquisitionem venit, weil die Frage aufgeworfen wurde, ob nicht usw., Liv.: non quid ego fecerim in disquisitionem venit, Liv.
indubitātus , a, um (in u. dubito), außer ... ... populi Romani princeps, Sen.: signa, Quint.: mors, Iustin.: spes, Plin.: quidquid pro causa videtur, quasi indubitatum pronuntiant, Quint.: Compar., illius aetatis fluxus indubitatior ...
apophorētus , a, um (ἀποφόρη ... ... zum Mitnehmen (für die Gäste) bestimmt, et hi (porcelli) quidem apophoreti fuerunt, Petr. 40, 4 B. (Bulg. apophoreta, w ...
im-mānsuētus , a, um, Adv. (in u. mansuetus ... ... , wild, bos, Sen.: gens, ungebildet, Cic.: ingenium, Ov.: quid immansuetius? Sen. ad Helv. 6, 5: ventus immansuetissimus, Ov. her. ...
ex-rādīcitus , Adv., von der Wurzel aus, non radicitus quidem hercle, verum etiam exr., nicht aber nur bis zur Wurzel, sondern sogar mit der Wurzel, Plaut. most. 1112; vgl. Fronto de oratt. 1. p. 156, ...
sub-agrestis , e, etwas bäuerisch, ziemlich roh, ziemlich plump, consilium, Cic.: ingenium, Amm.: subagreste quiddam planeque subrusticum, Cic.: ut asper et subagrestis, ein Mann von rauhen Sitten u. von wenig Lebensart, Amm.
barbasculus , ī, m. (viell. Demin. v. barbarus), ziemlich ungebildet, barbasculus quidam ex advocatorum turba, Gell. 15, 5, 3.
intrō-specto , āre, hineinsehen, quid introspectant? Plaut. most. 936 Schoell.
praetextātus , a, um (praetexta, s. prae-texono. II ... ... Jahre, aber auch von Männern, Cic. u.a.: Ggstz. malo, quid mihi animi sit, ostendere praetextatus et gausapatus quam nudis scapulis aut semitectis, Sen ...
cōnsentāneus , a, um (consentio), mit etwas übereinstimmend, ... ... , einer Sache entsprechend (Ggstz. dissentaneus, repugnans), quod quidem erat consentaneum cum iis litteris, quas ego Romae acceperam, Cic. ep. 3 ...
expūgnābilis , e (expugno), I) erstürmbar, bezwingbar, terrā ... ... : m. Dat. (für wen?), munitissima Capitolii arx ac ne magnis quidem exercitibus expugnabilis, Tac. hist. 3, 78. – II) übtr.: ...
inter-quiēsco , quiēvī, quiētum, ere, dazwischen od. ... ... cum haec dixissem et paulum interquievissem, bei einer kleinen Pause, Cic.: dicerem, quid impetus (haberet), si interquievisset, si intervallo surrexisset, Sen.: beim Lesen, ...
beneficentia (benificentia), ae, f. (beneficus; vgl. Beier ... ... (iustitiae) coniuncta beneficentia, quam eandem vel benignitatem vel liberalitatem appellari licet, Cic.: quid melius aut quid praestantius bonitate et beneficentiā? Cic.: beneficentiā adversus supplices uti, Tac. – / ...
sīgnificātus , ūs, m. (significo), I) das Anzeichen ... ... die Bedeutung, sign. duplex, Gell. 5, 12, 9: ne quid deperdat ex significatu, Mar. Victorin. art. gr. 1, 4, 33. ...
Buchempfehlung
Der Teufel kommt auf die Erde weil die Hölle geputzt wird, er kauft junge Frauen, stiftet junge Männer zum Mord an und fällt auf eine mit Kondomen als Köder gefüllte Falle rein. Grabbes von ihm selbst als Gegenstück zu seinem nihilistischen Herzog von Gothland empfundenes Lustspiel widersetzt sich jeder konventionellen Schemeneinteilung. Es ist rüpelhafte Groteske, drastische Satire und komischer Scherz gleichermaßen.
58 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Im nach dem Wiener Kongress neugeordneten Europa entsteht seit 1815 große Literatur der Sehnsucht und der Melancholie. Die Schattenseiten der menschlichen Seele, Leidenschaft und die Hinwendung zum Religiösen sind die Themen der Spätromantik. Michael Holzinger hat elf große Erzählungen dieser Zeit zu diesem Leseband zusammengefasst.
430 Seiten, 19.80 Euro