... 1) eig.: invidenda aula, Hor.: aula regia, Vitr. u. Amm.: aula ... ... Hofleute, Höflinge, aula regia, Aur. Vict.: puer ex aula, königlicher Edelknabe, ... ... aulā, Tac.: divisa et discors aula erat, Tac.: inter ludibria aulae esse, Suet.: aulā ...
2. aula , ae, f., altlat. = ōlla, ... ... bilibris, Plaut.: maior, Plaut.: aula lentis Aegyptiae, ein Gericht äg. Linsen, Gell.: in aulam indere, Cato: astituere aulas, ansetzen (ans Feuer), Plaut.: aulis assistere, ...
3. aula , ae, f. (αυλός) = tibia, Quint. 7, 9, 4.
aulax , acis, f. (αὖλαξ), die Furche, rein lat. sulcus, Veget. mul. 2, 28, 38.
caulae od. caullae , ārum, f. (zsgzg ... ... Öffnung, I) im allg.: per caulas corporis, Lucr.: per caulas aetheris, Lucr. – II) insbes.: ... ... , cum (lupus) fremit ad caulas, Verg. Aen. 9, 60 u. so Sidon. ep ...
aulaea , ae, f., s. aulaeum /.
aulaeum , ī, n. (αυλα ... ... Varr. fr., Val. Max. u.a.: aulaea superba, Verg.: aulaea purpurā auroque fulgentia, Curt.: aulaea lectis obducere, Curt.: exsertare aurem subinde per aulaeum, Amm.: im Bilde, omnia aulaea reducere, Augustin. c. ...
ceraula , ae, m., (κεραύλης), der Hornbläser, monumentarius, Apul. flor. 4. p. 5, 4 Kr.
paulātim (paullatim), Adv. I) allmählich, nach und nach, gemach, ... ... G. 4, 20, 3: locare, ICt. – m. Genet., aquae paulatim addito, füge einzelweise Wasser hinzu, Cato r. r. 74.
caulātor , ōris, m., zum scherzh. Doppelsinn durch Zusammenziehung von cavillator (cauillator) wie von caulis gebildetes Wort, etwa Kohler, Plaut. truc. 683 (nach Spengels Vermutung).
aulārius , ī, m. = aulicus, Gloss. V, 589, 18.
choraula , s. choraulēs.
hydraula , s. 1. hydraulia.
Taulantiī , ōrum, m., eine Völkerschaft Illyriens um Epidamnus und Dyrrhachium, Mela ... ... (2. § 55). Liv. 45, 26, 14. – Dav. Taulantius , a, um, taulantisch, Lucan. u. Sil.
1. an-no (ad-no), āvī, ātum, āre, I ... ... 2, 5, 44. Gell. 16, 19, 16; v. Pers., paulatim annabam, Verg. Aen. 6, 358 H. – m. Acc., ...
... . (eig. ola = 2. aula, w. vgl.), der Topf, Hafen, zum ... ... hoch hergeht), Petron. 38, 13. – / arch. Nbf. aula, s. 2. aula u. Georges Lexik. der lat. ...
2. pando , pandī, pānsum u. passum, ere (Causat ... ... ad solem, Verg.: aciem, Liv.: annosa brachia pandit ulmus opaca, Verg.: rosa paulatim rubescens dehiscit ac sese pandit, u. breitet sich (ihren Kelch) aus, ...
tenor , ōris, m. (teneo), der ununterbrochene Lauf, ... ... servat tenorem, fliegt in einem fort, Verg.: alium habuisse tenorem, Verg.: (aulaea) placido educta tenore tota patent, im ununterbrochenen Zuge, Ov. – II ...
gerro , ōnis, m. (gerrae, s. Placid. gloss. V, 24, 21), der Maulaffe, Plaut. truc. 551 Sch. Ter. heaut. 1033. *Auct. b. Alex. 53, 1 (nach Madvigs Vermutung); vgl. Paul. ...
Pōlla , ae, f. = Paula, I) Gemahlin des D. Brutus, Cic. ep. 11, 8, 1. – II) Gattin des Dichters Lukanus, dann des Dichters Statius, selbst Dichterin, Mart. 7, 21, 2. Stat. silv. 2 ...
Buchempfehlung
Die beiden »Freiherren von Gemperlein« machen reichlich komplizierte Pläne, in den Stand der Ehe zu treten und verlieben sich schließlich beide in dieselbe Frau, die zu allem Überfluss auch noch verheiratet ist. Die 1875 erschienene Künstlernovelle »Ein Spätgeborener« ist der erste Prosatext mit dem die Autorin jedenfalls eine gewisse Öffentlichkeit erreicht.
78 Seiten, 5.80 Euro