Charis , itos, Akk. ita, f. (Χάρις), die Charitin, Grazie, Huldgöttin (rein lat. Gratia), deesse illam suam Venerem dicebat, quam Graeci Charita vocant, Plin. 35, 79. – gew. Plur. ...
acharis , itis (ἄχαρις), undankbar, homo, Vulg. Sirach 20, 21. – Adv. achariter , Vulg. Sir. 18, 18. Augustin. spec. p. 133 W.
charisma , atis, n. (χάρισμα), das Geschenk, Eccl. – / Abl. Plur. charismatis, Tert. adv. Iud. 13.
eucharis (εὔχαρις), holdselig, lingua, Vulg. Sirach 6, 5.
Charisius , ī, m., I) Flavius Sosipater Ch., berühmter röm. Grammatiker im 4. Jahrh. n. Chr., aus Kampanien gebürtig; vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Literat. 5 § 419. – II) Aurelius Arcadius Ch., ...
charistia , ōrum, n., s. caristia.
eucharistia , ae, f. (ευχαριστία), I) die Danksagung, Tert. adv. haer. 47. – II) das heilige Abendmahl, Eccl.
eucharisticon , ī, n. (ευχαριστικόν), die Danksagung, Tert. de praescr. haeret. 47. – Name eines Dankgedichtes des Statius an den Kaiser Domitian, Stat. silv. 4, 2 ...
trit , indecl., Naturlaut, bedeutet nach Charisius den Ton eines Furzes infolge des Genusses von Gerstengraupen, Naev. com. Coroll. XI (bei Charis. 239, 19).
1. at , arch. ast , Coni. = ἀτάρ ... ... statt der Präpos. ad; vgl. Quint. 1, 7, 5. Charis. 229, 30 u. Osann Cic. de rep. 1, 7, ...
mū , Interi. (μῦ), I) ein Muck od. ... ... . 426. – II) Laut eines Klagenden, Plaut. fr. b. Charis. 240, 4. – / Plaut. Stich. 256 jetzt Fleckeisen negato ...
fū , Interj., pfui! Plaut. most. 39; Pseud. 1294. Not. Tir. 17, 3. Vgl. Charis. 239, 10.
... lat. vola (Gloss. u. Charis. 42, 15. Prob. cath. 11, 19), die hohle ... ... für ein masc., bald für ein neutr. halten, s. Charis. 24, 20; 35, 28; 42, 15; 546, 36. ...
lea , ae, f. (leo, s. Charis. 39, 15), die Löwin, Lucr. 5, 1316. Varro fr. bei Philarg. Verg. ecl. 2, 63. Ov. met. 4, 102 u.a. – poet v ...
1. alis , alid, Genet. alis, Dat. ali ... ... α) Nomin. alis, Catull. 66, 28. Sall. b. Charis. 159, 31. Corp. inscr. Lat. 3, 2970. – β) ...
... L., Glis esculentus, Blumenb.), Varro fr. bei Charis. 131, 16. Plin. 8, 233. ... ... *Naev. com. 65. – vulg. Nbf. glīr nach Charis. 90, 3 u. nach Prob. (IV) app. 198, 19; Nbf. glīris, nach Charis. 42, 3.
glōs , glōris, f. (γαλόως, ... ... ex Fest. 98, 5, od. γάλως, s. Exc. ex Charis. gr. 546, 28) = ἡ τοῦ ἀνδρός ἀδελφή (Gloss.), des ...
cīlo (cillo), ōnis, m., einer, der an beiden Seiten einen plattgedrückten Kopf mit vorstehender Stirn hat, der Spitzkopf, Charis. 102, 1. Paul. ex Fest. 43, 10. Caper (VII) ...
1. lēns , lendis, f., das Ei einer Laus ... ... tibi, Anthol. Lat. 209, 9 (1132, 9). – / Nach Charis. 32, 21 u. Diom. 327, 28 gen. masc.
cāpo , ōnis, m. (spät. Nbf. v. capus, s. Charis. 103, 26), der Kapaun, Kapphahn, Mart. 3, 58, 38. Treb. Poll. Gallien. 12, 5. Pallad. 12, 1, 3. Apic. ...
Buchempfehlung
Beate Heinold lebt seit dem Tode ihres Mannes allein mit ihrem Sohn Hugo in einer Villa am See und versucht, ihn vor möglichen erotischen Abenteuern abzuschirmen. Indes gibt sie selbst dem Werben des jungen Fritz, einem Schulfreund von Hugo, nach und verliert sich zwischen erotischen Wunschvorstellungen, Schuld- und Schamgefühlen.
64 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
Im nach dem Wiener Kongress neugeordneten Europa entsteht seit 1815 große Literatur der Sehnsucht und der Melancholie. Die Schattenseiten der menschlichen Seele, Leidenschaft und die Hinwendung zum Religiösen sind die Themen der Spätromantik. Michael Holzinger hat elf große Erzählungen dieser Zeit zu diesem Leseband zusammengefasst.
430 Seiten, 19.80 Euro