auctōritās , ātis, f. (auctor), das Bestandhaben ... ... itaque attende, quam (wie wenig) ego defugiam auctoritatem consulatus mei, Cic.: cuius auctoritas multum apud me valet, Cic.: his rebus adducti et auctoritate Orgetorigis permoti ...
2. cōnspectus , ūs, m. (conspicio), das Erblicken ... ... in conspectu terra fuit, Liv.: est alqs in conspectu civium, Cic.: tu, cuius prope in conspectu Aegyptus est, Cic.: sex pulvinaria in conspectu fuerunt (waren ...
argūmentum , ī, n. (arguo), die Veranschaulichung = das, ... ... potuit, Cic.: hoc erit tibi argumentum semper in promptu situm, Enn. fr.: cuius contionis primum universum argumentum (Gesamtdarstellung) sententiamque audite, Cic.: sunt ...
inter-venio , vēnī, ventum, īre, dazwischen-, dazukommen, - ... ... gloriae (bei anderer Ruhmestaten), Tac.: num parum tempestivus interveni secretum consilium et alicuius causae meditationem tractantibus, ich komme euch, die ihr in geheimer Sitzung eben ...
1. beneficium (benificium), ī, n. (bene u. ... ... recepti, in die Verleihung (des Bürgerrechts), Ggstz. auctores beneficii, Vell.: tabula alicuius beneficii, Cic.: cooptatio collegiorum ad populi beneficium transferebatur, Cic.: cum suo magno ...
2. comparātio , ōnis, f. (2. comparo), die ... ... Lact. 7, 15, 7): de maioris periculi ratione, Ps. Quint. decl.: cuius ad comparationem, Ps. Quint. decl.: u. comparatione eius, Plin. ...
cōn-senēsco , senuī, ere, ergreisen, vergreisen, I) ... ... leges aut ipsā vetustate consenuisse aut novis legibus esse sublatas, Cic.: noster Magnus, cuius cognomen unā cum Crassi Divitis cognomine consenescit, Cic.
dēfōrmitās , ātis, f. (deformis) = δυςμορφία ... ... Schmach, ludicra def., die Schmach des Auftretens als Schauspieler, Tac.: cuius rei def., Val. Max.; verb. cuius rei def. atque indignitas, Cornif. rhet.: def. exitus, Tac.: illius ...
per-stringo , strīnxī, strictum, ere, I) fest zusammenziehen, ... ... bes. der Länge nach, A) eig.: a) übh.: cuius (aratri) vomere portam Capuae paene perstrinxisti, Cic.: solum aratro, durchpflügen, ...
dispositio , ōnis, f. (dispono), a) als milit. ... ... . 29, 2: tempestiva (zeitgemäße), Amm. 16, 12. § 12: cuius viri tanta in re publica dispositio fuit, ut etc., hatte die Einrichtung ...
integritās , ātis f. (integer), die Unversehrtheit, ... ... Jungfernschaft, virginalis, Augustin. de civ. dei 1, 19: obstetrix virginis cuiusdam integritatem manu velut explorans, Augustin. de civ. dei 1, 18. – ...
mordācitās , ātis, f. (mordax), die Wissigkeit, ... ... 15, 7: u. so miserum est secari et cauterio exuri et pulveris alicuius mordacitate anxiari, Tert. de paenit 10 extr.
in-conditus , a, um (in u. condo), I) ... ... rohe Gesinnung, Curt.: haec incondita iactabat, Verg. – neutr. subst., alicuius inconditi dissipata aliqua sententia, Cic. or. 233.
extrēmitās , ātis, f. (extremus), das Äußerste, ... ... . – 2) übtr., das zeitliche Ende, ea nocte resurrexit, cuius extremitas illud diluculum fuit, Augustin. serm. 221. – II) insbes.: ...
moribundus , a, um (morior), I) medial: 1) ... ... lictorum manibus in carcerem raptus est, Tac.: inter cunctantes cecĭdit moribunda ministros, Verg.: cuius ab alloquiis anima haec moribunda revixit, Ov. – b) v. Lebl.: ...
fabricātio , ōnis, f. (fabrico), I) aktiv = die ... ... , 167. – c) das Verfertigte, das Fabrikat, vasa et cuiuscemodi fabricationes, Augustin. conf. 10, 34. § 53.
occultātio , ōnis, f. (occulto), das Versteckt-, Verborgenhalten ... ... übtr., a) die Verheimlichung, occultatione propositā aut impunitate, Cic.: cuius rei nulla est occ., was zu verheimlichen keine Möglichkeit ist, Caes. ...
discrīmino , āvī, ātum, āre (discrimen), trennen, absondern, ... ... Apul. – II) übtr., geistig scheiden, unterscheiden, quibus (signis cuiusque virtutis ac vitii et notis) inter se similia discriminentur, Sen.: sui cuiusque temporis verba d., Varro LL.
ponderōsus , a, um (pondus), I) gewichtvoll, gewichtig, ... ... . ad Att. 2, 11, 1: vox, gewichtvolle, Val. Max.: cuius (actus) ponderosissima vis in fortitudine consistit, Val. Max. – II) ...
arbitrātus , ūs, klass. bl. Abl. ū, m. ... ... Cato: tuo arbitratu, Cic.: arbitratu suo u. suo arbitratu, Cic.: cuius arbitratu (nach wessen Grundsätzen) sit educatus, Cic.
Buchempfehlung
Die letzte zu Lebzeiten des Autors, der 1835 starb, erschienene Lyriksammlung.
242 Seiten, 12.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro