cumīnum (cymīnum, -on, spätlat. cimīnum u. comīnum), ī, n. (κύμινον), der (bleichmachende) Kümmel (Carum Carvi, L.), Varro LL. 5, 103. Hor. ep. 1, 19, 18 ...
acūmino , āvī, ātum, āre (acumen), zuspitzen, Lact. de opif. dei 7, 7: öfter Partic. acuminatus, zB. cornu lunae, telum, Plin.: lingua, Lact.: im Bilde ...
cōmacum , ī, n. (κώμακον), eine in Syrien wachsende Art Zimt, Plin. 12, 135; vgl. Plin. ind. libr. 12. sect. 63.
cummino (gummino), āre (cummi, gummi), Gummi ausschwitzen, prunus inserenda est antequam cumminet, Pallad. 2, 15, 20.
Acincum , ī, n., befestigte Stadt in Niederpannonien, wahrsch. j. Alt-Ofen, Amm. 30, 5, 13.
bruscum , ī, n., der Schwamm am Ahornbaume, Plin. 16, 68.
amnacum , ī, n., s. amāracus no. II.
cucumer , s. cucumis /.
cumbula , s. cymbula.
caecuma , s. cicuma.
cuccuma , s. cucuma.
circum-eo u. circu-eo , īvī u. ... ... tantum agri quantum arando uno die circumire posset, rings umpflügen (vgl. circumaro), Sen. – b) ... ... Nep.: u. im Bilde, circumiri totius belli fluctibus, Cic. II) ringsum bei ...
... . Wesen, ipse agresti duplici amiculo circumdatus, Nep.: senex circumdatus (umkränzt) sertis et delibutus ... ... ., tertius (sinus) Cauloniam Locrosque circumdat, Mela: regio insulis circumdata, Cic.: ignotis circumdata litora silvis, Prop. – β) übtr ... ... .: eminentia cuiusque operis artissimis temporum claustris circumdata, Vell.: minus octoginta annis circumdatum aevum, eingeschlossen, begrenzt, ...
canticum , ī, n. (cano), I) Gesang, ... ... Nili (ägyptische), Gaditana susurrare, Mart.: canticum adulescentiae garrire, von der Nachtigall, Apul.: auch v. Gesang ... ... 7, 25. Suet. Cal. 54, 2. Diom. 491, 30: canticum agere, Liv. 7, ...
ac-cumulo (ad-cumulo), āvī, ātum, āre, I) immer hinzufügend etw. zu einem hohen Haufen (cumulus) bilden, hoch aufhäufen, A) eig.: arenae congeriem, Plin.: auget, addit, accumulat, bildet Haufen auf Haufen (von ...
con-cumbo , cubuī, cubitum, ere (con u. *cumbo), sich niederlegen, sich ... ... jmd. legen = jmd. beschlafen, cum alqo od. cum alqa, Komik. u. Cic.: alci, Prop. u. ...
Avaricum , ī, n., Hauptstadt der Bituriges Cubi in Aquitanien (später Biturigae gen., Amm. 15, 11), j. Bourges, Caes. b. G. 7, 13, 3. Flor. 3, 10, 23. – Dav. Avaricēnsis , ...
altercum , ī, n. = hyoscyamus, Bilsenkraut, Plin. 25, 35 sqq. Scrib. 181. Cael. Aur. acut. 1. praef. § 6. – auch alterculum gen., Ps. Apul. herb. 5.
Aquincum , ī, n., befestigte Stadt in Niederpannonien, wahrsch. j. Alt- ... ... inscr. Lat. 3, 6466; 6, 3431 u. ö. – Nbf. Acincum, Amm. 30, 5, 13.
cummītio (gummītio), ōnis, f. (cummi, gummi), das Bestreichen od. Verschmieren mit Gummi, Col. 12, 52, (50) 17.
Buchempfehlung
Ein alternder Fürst besucht einen befreundeten Grafen und stellt ihm seinen bis dahin verheimlichten 17-jährigen Sohn vor. Die Mutter ist Komtesse Mizzi, die Tochter des Grafen. Ironisch distanziert beschreibt Schnitzlers Komödie die Geheimnisse, die in dieser Oberschichtengesellschaft jeder vor jedem hat.
34 Seiten, 3.80 Euro