cacūmino , āvī, ātum, āre (cacumen), zuspitzen, summas aures, Ov.: saxo ensem, Sidon.: ova cacuminata, Plin.
cummātus (gummātus), a, um (cummi, gummi), Gummi enthaltend, in omnibus cummatis (verst. arboribus), Pallad. 11, 12, 6.
cucumula , ae, f. (Demin. v. cucuma), der kleine Kochtopf, Petron. 136, 2. Not. Tir. 101, 66.
Arenacum , ī, n., Kastell der Bataver in Belgika, j. Ryndern in Kleve, Tac. hist. 5, 20.
astercum , ī, n., Rebhühnerkraut (rein lat. urceolaris herba), Plin. 22, 43.
bellicum , ī, n., s. bellicus.
Alcumaeo , - aeus (-ēus) , s. Alcmaeo.
cadurcum , ī, n., s. Cadurcī.
callicum , s. Callaecī a. E.
cūmatium , s. cȳmatium.
... 7. – Medial, circumagi u. circumagere se, 1) im Kreise sich herumdrehen, ... ... ad litus totā classe, Frontin.: quacumque classis se circumegerat, Liv.: circumagente se vento, umschlug, Liv ... ... circumagente se terrarum fronte in occasum ac mare Adriaticum, Plin.: circumacta curvataque litora, Plin. ep.: conchae in orbem ...
... a) eig.: circumstare tribunal praetoris urbani, obsidere cum gladiis curiam, Cic.: urbem Romanam, ... ... Heräus Tac. hist. 4, 79, 12), cum tanti undique terrores circumstarent, Liv.: cum omnia nos undique fata circumstent, Cic.: quae te circumstent pericula, cernis, Verg.: scio acerba ...
Bedriacum ( auch Betriacum u. Bebriacum), ī, n., ein Flecken in Italien zwischen Kremona und Verona (nach Mannert j. das Dorf S. Lorenzo Guazzone, nach Reich. Beverara), berühmt durch zwei Schlachten in den Bürgerkriegen zwischen Otho ...
Aventicum , ī, n. (Αυάντικον), Hauptstadt der Helvetier, deren Trümmer beim j. Avenche oder Wiflisburg (in der Nähe des Murtener Sees), Tac. hist. 1, 68 sq. Amm. 15, 11, ...
circum-flo , āre, rings umwehen, vom Winde, absol., circumflantibus austris, Stat. Theb. 11, 42: mit Acc., ... ... hic ordo quasi propositus atque editus in altum, ut ab omnibus ventis invidiae circumflari posse videatur, Cic. Verr. 3, ...
circum-luo , ere, umspülen, litora subit ac circumluit pelagus, Mela prooem. 2: Rhenus circumluit tergum ac latera insulae, Tac ... ... (mari) in paeninsulae modum pars maior (arcis) circumluitur, Liv. 25, 11. § 1: aquis terram ...
cūmātilis , e (v. κῦμα die Welle, s. Non. 548, ... ... meerfarben, wasserblau, colos, Titin. com. 114. – subst., cūmātile, is, n., ein Kleid von wasserblauer Farbe, Plaut. ...
cumīnātus (cymīnātus), a, um (cuminum), mit Kümmel versehen, -gemischt, sal, Pallad. 12, 22, 5. – subst., cumīnātum (cimīnātum), ī, n., Kümmelbrühe (bestehend aus Kümmel u. andern ...
Agedincum , ī, n., Hauptstadt der Senonen im lugdun. Gallien, j. Sens in Champagne, Caes. b.G. 6, 44, 3 u.a. – / Über die Schreibung, s. Glück Keltische Namen S. 15.
cucumella , ae, f. (Demin. v. cucuma), der kleine Kochtopf, Alfen. dig. 8, 5, 17. § 1. – Nbf. cucumellum , Optat. app. 1. p. 187, 5.
Buchempfehlung
Das Trauerspiel um den normannischen Herzog in dessen Lager vor Konstantinopel die Pest wütet stellt die Frage nach der Legitimation von Macht und Herrschaft. Kleist zeichnet in dem - bereits 1802 begonnenen, doch bis zu seinem Tode 1811 Fragment gebliebenen - Stück deutliche Parallelen zu Napoleon, dessen Eroberung Akkas 1799 am Ausbruch der Pest scheiterte.
30 Seiten, 3.80 Euro