discrīminātio , ōnis, f. (discrimino), die Scheidung, Unterscheidung, als gramm. t. t., Diom. 320, 16: Plur., Varro LL. 8, 2 u. 10, 10 (nach Christs Vermutung). – als rhet. Fig. ...
discrīminālis , e (discrimen), zum Abteilen geschickt, acus, die »Nestnadel ... ... ganzen Haarbau zusammenhält, Hieron. in Ruf. 3, 42: dafür subst. discrīmināle, is, n., Vulg. Isai. 3, 20.
discrīminātor , ōris, m. (discrimino), der Unterscheider, Augustin. tract. in Ioann. 20, 12. – / Tert. ad nat. 1, 10 med. ist wohl criminatores zu lesen, wie apol. 14.
discrīminātim , Adv. (discrimino), gehörig abgesondert, -getrennt, Varro r. r. 1, 7, 7.
discrīminātrīx , trīcis, f. (Femin. zu discriminator), die Unterscheiderin, Nazar. pan. Constant. 7, 4.
in-discrīminātim , Adv., ohne Unterschied, quibus nos in hoc libro utemur ind. et promiscue, Varro b. Non. 127, 21.
indiscrīminābilis , e (in u. discrimino), ununterscheidbar, Claud. Mam. de statu anim. 2, 10.
el-flo , āvī, ātum, āre (ex u. flo), ... ... naribus, v. den Sonnenrossen, Verg.: vernas ab ore rosas, Ov.: inter discrimina dentium litteram, Quint.: nondum efflaverat omnia, ausgesprochen, Petron. 49, 1 ...
... abstr.: α) der Zwischenraum, discrimina agminum, Curt.: spatium discrimina fallit, Ov. – β) der Abstand, die ... ... – γ) das Intervall in der Musik, septem discrimina vocum, die siebenstimmige, -hallige, ...
... in conserendo, quae sunt fructuosa etc., Varro: Etruriam discriminat Cassia, Cic.: lucet via longo ordine flammarum et late discriminat agros, erhellt weithin, Verg. – vigiliarum somnique nec die nec nocte discriminata tempora, Liv. – B) insbes., das Haupthaar abteilen, ...
vōx , vōcis, f. (altind. vak, Stimme, Sprache ... ... Töne artikulierten, Hor.: illudere voces (Töne), quotiens caneret, Tac.: septem discrimina vocum, poet. = die siebenstimmige Lyra, Verg.: bucina litora voce replet ...
3. acus , ūs, f. (v. Stamme AC, ... ... (Haarwulst), die Haarnadel, Nestnadel, comatoria, Petr.: crinalis, Apul.: discriminalis, Hieron.: crinibus distinguendis, Tert.: inustas comas acu comere, Quint.: capillus etsi ...
1. fallo , fefellī (falsum), ere (σφάλ ... ... unbemerkbar-, unkenntlich machen, signa sequendi, Verg.: furta, Ov.: discrimina, Ov.: sua terga lupo (durch die Gestalt eines W.), Prop.: ...
pulso , āvī, ātum, āre (Intens. v. pello), ... ... – v. Schlagen eines musikal. Instrum., schlagen, rühren, septem discrimina vocum (die siebenakkordige Lyra) iam digitis iam pectine, Verg.: citharam, ...
tabula , ae, f., das Brett, I) ... ... impressa, Cic. Mil. 73: ut omnia patrimonii, dignitatis, aetatis, artium officiorumque discrimina in tabulas referrentur, Flor. 1, 6, 3. – h) tabulae, ...
ex-pedio , īvī u. iī, ītum, īre (vgl ... ... flammam inter et hostes expedior (entkomme), Verg.: u. so per quot discrimina rerum expedior? Val. Flacc. – Lebl., discum, iaculum trans finem, ...
quis-que , quidque u. adi. quaeque, quodque, I) ... ... : reliqui sui cuiusque generis, Varro LL.: quod analogiae sui quoiusque temporis verba debeamus discriminare, Varro LL.: et aliae totidem suae cuiusque legionis subsequebantur, Caes.: suo cuique ...
dēbilis , e, Adi. m. Compar. (urspr. ... ... caecus, debilis, Plaut. merc. 630: exercitus ille ad ea, quae sequebantur, discrimina haud dubie debilior (zu entnervt) futurus fuit, si hostem habuisset, Curt ...
dis-cerno , crēvī, crētum, ere, absondern, trennen, ... ... Blitzen zerteilt, durchzuckt, Tac.: v. polit. Trennung der Stände, omnia discrimina talia, quibus ordines discernerentur, Liv. – b) se disc., sich ...
ob-loquor , cūtus sum, loquī, I) gegen jmd. od. etw. reden, dareinreden, widersprechen, 1) ... ... (ertönen) lassen, obloquitur numeris (zur Melodie) septem discrimina vocum, Verg. Aen. 6, 646.
Buchempfehlung
Zwei satirische Erzählungen über menschliche Schwächen.
76 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro