... , Verg.: fandus nefandusque sanguis, Liv.: nefandi homines, Quint. – Superl., nefandissimum caput, Iustin. 18, 7, 10: nefandissime senex, Ps. ... ... 4, 4, 65. – neutr. subst., di memores fandi atque nefandi, des Unrechts, Frevels, Verg.: omnia fanda nefanda, ...
ob-unco , āre, anhäkeln, quem nefandis ulnarum gremiis procax obuncabat, Aldh. de laud. virg. 16 (32).
nefandē , Adv. (nefandus), gottlos, Superl. nefandissime, Cassiod. hist. eccl. 10, 28. – / Sall. hist. fr. inc. 62 (28) D. u. Kr. b. Prisc. 14, 40 H. nefanda.
... od. audisse, Cic. u.a., vom Hörensagen haben: omnes fandi virtutes, des Vortrags, ... ... ) piacula, Lucan. 2, 176: neutr. subst., memor fandi et nefandi, des Rechts u. der Gottlosigkeit, Verg. Aen. ... ... , Verg. Aen. 11, 242); Gerund. fandi, fando; Supin. fatu; Partic. Praes. fans, fantis, fantem ...
... – Superl., quod ab eis immanissimum atque infandissimum dicitur, Augustin. de civ. dei 6, 8, 1. p. ... ... infanda furens, abscheulich wütend, Verg. Aen. 8, 489: Superl., infandissima ferre, Var. trag. 1 (b. Quint. 3, 8, ...
ūmor (hūmor), ōris, m. (abgeschwächt aus χυμός, ... ... Meer, Ov.: saccatus corporis, v. Harn, Lucr.; vgl. praefandi umoris e corpore effluvium, Plin.; u. lyncum u. ita redditus glaciatur ...
bonus (arch. duonus, s. S. 852), a ... ... Plur., minor vis bonis quam malis inest, Plin. ep.: boni, Ggstz. nefandi (die Ruchlosen), Ov. – u. im Voc. in der ...
caput (kaput), pitis, n. (vgl. got. haubith, ... ... – beim Ausruf u. bei Verwünschungen, at vos, devota capita, Iustin.: nefandissimum caput, Iustin.: vae capiti tuo! Plaut. – ββ) beim Zählen, ...
cupio , īvī od. iī, ītum, ere (vgl. ... ... postremo omnis cura rerum publicarum minume mihi hāc tempestate cupiunda videntur, Sall.: non invidiosa nefandis nec cupienda bonis regna, Ov. – β) m. Genet.: quamquam ...
ex-edo , ēdī, ēsum (archaist. essum), ere, I ... ... 462. – 2) übtr., vertilgen, media de gente Phrygum urbem nefandis odiis, Verg. Aen. 5, 785. – II) von innen herausessen ...
mollis , e (aus * molduis, zu altindisch m ... ... wußtest, wo u. wann er seine gute Stunde hatte, Verg.: mollia tempora fandi, bequeme, günstige, Verg.: u. so veniet mollior hora votis ...
potēns , entis, PAdi. (possum), I) einer Sache ... ... potentior in persuadendo, Lact.: in affectibus potentissimus, Quint. – m. Genet., fandi potentes, Auson. Mos. 400: divini (in der Weissagekunst), Apul. ...
doctus , a, um, PAdi. m. Compar. u. ... ... Graecis litteris et Latinis, Cic.: Graecis doctior, Eutr. – m. Genet., fandi, Verg.: futuri, Stat.: iuris civilis, Gell.: grammaticae, Prisc.: rerum litterarumque ...
fictor , ōris, m. (fingo), der Bildner, ... ... , Plaut.: poëmatis, Suet. fr. – b) der Erdichter, fandi, v. Ulixes, täuschender Redner, Meister in täuschender Rede, Verg. Aen ...
artifex , ficis, c. (ars u. facio), der ... ... am. 1, 656: haec scelerum artif., Sen. Phaedr. 567 (559): sceleris nefandi artif., Sen. Agam. 1041 (983). – abs. = Urheber der ...
nōbilis , e (urspr., aber archaist. Form gnōbilis, zu ... ... adulescens, Val. Max. 5, 2, 6: m. Genet. Gerund., fandi, Auson. profess. 4, 2. – m. ad u. Akk ...
putrēdo , inis, f. (putreo), die Fäulnis, ... ... met. 9, 13: ulcerum, Ven. Fort. vit. Amiant. § 3: infandi morbi, Apul. flor. 15. p. 19, 2 Kr.: gingivarum, Cael ...
prō-traho , trāxī, tractum, ere, vor-, vorwärts ziehen, ... ... , offenbaren, entdecken, facinus per indicium, Liv.: publicanorum fraudes, Vell.: auctorem nefandi facinoris, Liv.: Q. Salvidienum consilia nefaria adversus Caesarem molitum indicio suo, Liv ...
invidiōsus , a, um (invidia), I) voll Neid ... ... – m. Dat., munus etiam diis invidiosum, Plin.: non invidiosa nefandis (Ruchlosen) nec cupienda bonis regna Thoantis erant, Ov. – II) ...
Buchempfehlung
Die Fledermaus ist eine berühmtesten Operetten von Johann Strauß, sie wird regelmäßig an großen internationalen Opernhäusern inszeniert. Der eingängig ironische Ton des Librettos von Carl Haffner hat großen Anteil an dem bis heute währenden Erfolg.
74 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Romantik! Das ist auch – aber eben nicht nur – eine Epoche. Wenn wir heute etwas romantisch finden oder nennen, schwingt darin die Sehnsucht und die Leidenschaft der jungen Autoren, die seit dem Ausklang des 18. Jahrhundert ihre Gefühlswelt gegen die von der Aufklärung geforderte Vernunft verteidigt haben. So sind vor 200 Jahren wundervolle Erzählungen entstanden. Sie handeln von der Suche nach einer verlorengegangenen Welt des Wunderbaren, sind melancholisch oder mythisch oder märchenhaft, jedenfalls aber romantisch - damals wie heute. Michael Holzinger hat für den zweiten Band eine weitere Sammlung von zehn romantischen Meistererzählungen zusammengestellt.
428 Seiten, 16.80 Euro