impressio , ōnis, f. (imprimo), I) das Ein ... ... cuneo (mit usw.) impressionem facere, eindringen, Liv.: impressionem facere in fines hostium, Hirt. b. G., in castra, Varro, in sinistrum cornu, ...
prae-sāgio , īvī u. iī, īre, I) ... ... aliquid mali, mir schwant etwas Böses, Ter.: Scipionis velut praesagiens animus de fine belli, Liv.: praesagientibus animis, Liv.: quasi praesagiret, als ob er eine ...
propinquo , āvī, ātum, āre (propinquus), I) intr. ... ... 68. – c) verwandtschaftlich nahe stehen, amici aut propinquantes vel affines, Amm. 30, 4, 9. – II) tr. beschleunigen, rasch ...
prōcursus , ūs, m. (procurro), das Vorlaufen, Vorwärtslaufen ... ... ) der Fortgang, Verlauf, civitatum duarum exortus et procursus et debiti fines, Augustin. de civ. dei 1, 35; 10, 32 extr.; 18, ...
per-taedet , taesum est, ēre, a) v. impers., ... ... poët. p. 108, 25 H. – b) v. pers., cum omnes finem cuperent verbisque eius defetigati pertaeduissent, Gell. 1, 2, 6. – / ...
2. prōvectus , ūs, m., I) (v. proveho) ... ... Beförderung, das Emporkommen, in actione provectuque iustitiae perseveraturum usque in finem, in Betätigung u. Förderung der G., Augustin. de civ. dei ...
gynaecēum (gunaecēum) u. gynaecīum , iī, n. ( ... ... kaiserl. Zeugfabrik, eine Anstalt, in der Frauen u. Mädchen mit Spinnen u. Weben beschäftigt waren, Veget. mil. 1, 7 in. Cod. ...
... 133. – II) insbes., das Wollkörbchen der Spinnerin, das Spinnkörbchen, inter quasilla, in der Spinnstube, Cic. Phil. 3, 10: scortum quasillo pressum, die spinnen muß, niedrige, Tibull. 4, 10, 3: graviora rependit iniquis ...
trans-mitto (trāmitto), mīsī, missum, ere, I) einen ... ... eig.: a) im allg.: equum per amnem, Liv.: exercitum per fines, Liv. – vehem feni large onustam, Plin.: lucem, durchlassen, Sen ...
commercium , ī, n. (com u. merx), der ... ... iis commercium esset, Liv.: neque conubium neque commercium agrorum aedificiorumque inter se cuiquam extra fines regionis suae esse, Liv.: salis commercium dedit (Ggstz. sale invecto uti ...
curriculum , ī, n. (curro), I) aktiv: 1) ... ... curricula ludorom circensium sollemnia septem esse. Gell.: ovum, quod ludis circensibus novissimi curriculi finem facit quadrigis, Varro: curricula numerare, Liv. – β) der ...
Allobrogēs , um, Akk. as, m., die ... ... dem Lacus Lemanus (j. Genfer See) u. den grajischen Alpen, im jetzigen Dauphiné u. Savoyen, mit der Hauptstadt Vienna (j. Vienne an ...
per-trānseo , īvī od. iī, īre, I) intr.: ... ... Hieron. epist. 53, 1: Macedoniam, Vulg. 1. Cor. 16, 5: fines Assyriorum, Vulg. Iudith 2, 12 (vgl. 3, 14): terram ...
trānscendo (trānsscendo), scendī, scēnsum, ere (trans u. scando ... ... fluentum, Apul. – 2) übtr.: a) überschreiten, übertreten, fines iuris, Lucr.: ordinem aetatis, Liv.: prohibita impune, Tac.: transcendendo media summa ...
Centuripae , ārum, f. (Κεντούρ ... ... Plur. subst, Centuripīnī, ōrum, m., die Einw. von Centuripä, die Centuripiner, Cic. u. Plin.; u. zugl. für die Stadt ...
praestituo , stitui, stitūtum, ere (prae u. statuo), ... ... , Cic.: pr. regulam, Tert.: eadem praetia, (so!) etiam materiae pineae sunt praestituta, Edict. Diocl. 12, 9: praetor numquam petitori praestituit, quā ...
iūris-dictio , ōnis, f., I) die Handhabung des ... ... , Plin. 5, 105: duae iurisdictiones, Amm. 15, 11, 6: ad finem vitae plerosque in isdem exercitibus aut iurisdictionibus (prokonsularischen Provinzen) habere, Tac. ...
praeter-fluo , ere, vorbeifließen, vorüberfließen, von Gewässern, ... ... , Valentiam, an V., Sall. fr.: Mallon, Mela: moenia, Liv.: fines Semnonum Hermundurorumque, Vell. – bildl., eorum ego orationes sivi praeterfluere, ...
prae-gredior , gressus sum, gredī (prae u. gradior), I) vorher-, vorangehen (Ggstz. sequi), A) ... ... Orte vorbeigehen, -marschieren, ea (castra), Liv. 35, 30, 11: fines, Tac. ann. 14, 23.
dis-convenio , īre, schlecht übereinstimmen, schlecht passen, vitae ... ... , darin gehen wir auseinander, Hor. ep. 1, 14, 18: de fine disconvenit per flexus quibus arcifinii agri continentur, Gromat. vet. 12, 4. ...
Buchempfehlung
Schon der Titel, der auch damals kein geläufiges Synonym für »Autobiografie« war, zeigt den skurril humorvollen Stil des Autors Jean Paul, der in den letzten Jahren vor seiner Erblindung seine Jugenderinnerungen aufgeschrieben und in drei »Vorlesungen« angeordnet hat. »Ich bin ein Ich« stellt er dabei selbstbewußt fest.
56 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Michael Holzinger hat sechs eindrucksvolle Erzählungen von wütenden, jungen Männern des 18. Jahrhunderts ausgewählt.
468 Seiten, 19.80 Euro